Άρθρα

Τι είναι το Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο;

Κάθε 40 δευτερόλεπτα κάποιος στις ΗΠΑ παθαίνει Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο (ΑΕΕ), που αποτελεί την πρώτη αιτία αναπηρίας και την τρίτη αιτία θανάτου. Ένα ΑΕΕ συμβαίνει όταν η ροή του αίματος στον εγκέφαλο διακόπτεται από θρόμβο αίματος (ισχαιμικό) ή όταν ένα αιμοφόρο αγγείο ραγεί (αιμορραγικό). Η έλλειψη οξυγόνου σκοτώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα στην άμεση περιοχή, προκαλώντας συμπτώματα, όπως αδυναμία ή μούδιασμα στη μία πλευρά του σώματος, προβλήματα στο περπάτημα ή στην ομιλία ή αλλαγές στην όραση.

Τι είναι το Παροδικό Αγγειακό Ισχαιμικό Επεισόδιο;

Ένα Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο (ΠΙΕ), γνωστό και ως «μίνι» εγκεφαλικό επεισόδιο, έχει συμπτώματα που είναι πανομοιότυπα με ένα εγκεφαλικό, αλλά συνήθως διαρκούν μόνο λίγα λεπτά ή ώρες. Είναι σημαντικά επειδή συχνά προαναγγέλλουν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που θα συμβεί τις επόμενες ημέρες ή εβδομάδες.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου για την εκδήλωση ενός Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου;

Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες κινδύνου για ΑΕΕ επειδή ασκεί πίεση στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων. Μερικοί άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία, το κάπνισμα, τον διαβήτη, την περιφερική αρτηριακή νόσο (ΠΑΝ), την στεφανιαία νόσο (ΣΝ), το οικογενειακό ιστορικό καρδιακής νόσου ή εγκεφαλικού, ένα παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο (ΠΙΕ), την υψηλή χοληστερόλη και την κολπική μαρμαρυγή (ακανόνιστος καρδιακός ρυθμός).

Οι Αφροαμερικανοί και οι Ισπανόφωνοι φαίνεται να έχουν υψηλότερο κίνδυνο εγκεφαλικού από τους Καυκάσιους. Η κοκαΐνη και η κατάχρηση αλκοόλ αυξάνουν επίσης τον κίνδυνο εγκεφαλικού. Τα άτομα με ΠΑΝ έχει αποδειχθεί ότι έχουν υψηλότερη συχνότητα εγκεφαλικού επεισοδίου. Η αθηροσκλήρωση στις αρτηρίες μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία πήξης που μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο.

Συνοπτικά λοιπόν, θα λέγαμε ότι στους παράγοντες κινδύνου συγκαταλέγονται:

®     Υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση)

®     Ηλικία

®     Κάπνισμα

®     Σακχαρώδης Διαβήτης

®     Περιφερική Αρτηριακή Νόσος

®     Στεφανιαία Νόσος

®     Κληρονομικότητα

®     Παροδικό Ισχαιμικό Επεισόδιο

®     Υψηλή χοληστερόλη

®     Κολπική Μαρμαρυγή

®     Αθηροσκλήρωση

®     Κατάχρηση αλκοόλ

®     Ναρκωτικές ουσίες

Ποια είναι η τυπική συμπτωματολογία ενός Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου;

Μεταξύ των συμπτωμάτων που εμφανίζονται σε ένα Αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, συναντάμε τα ακόλουθα:

• Ξαφνική σύγχυση, δυσκολία στην ομιλία ή στην κατανόηση της ομιλίας.
• Ξαφνική δυσκολία στην όραση στο ένα ή και στα δύο μάτια.
• Ξαφνικό πρόβλημα στο περπάτημα, ζάλη, απώλεια ισορροπίας ή συντονισμού.
• Ξαφνικός σοβαρός πονοκέφαλος, χωρίς γνωστή αιτία.
• Ξαφνικό μούδιασμα ή αδυναμία στο πρόσωπο, το χέρι ή το πόδι (ειδικά στη μία πλευρά του σώματος).

Όπως γίνεται φανερό από τα παραπάνω, τα συμπτώματα εκδηλώνονται ξαφνικά και γρήγορα. Παράλληλα, πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι δεν εκδηλώνουν όλοι οι ασθενείς τα ίδια συμπτώματα.

Ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος πρόληψης ενός Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου;

Ο έλεγχος παραγόντων κινδύνου, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερόλη, ο διαβήτης και το κάπνισμα, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ενός πρώτου ή επαναλαμβανόμενου εγκεφαλικού επεισοδίου.

Για την πρόληψη των ισχαιμικών εγκεφαλικών χρησιμοποιούνται συχνά φάρμακα που αραιώνουν το αίμα, όπως η ασπιρίνη ή η κλοπιδογρέλη. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας άλλος τύπος φαρμάκου αραιωτικού του αίματος, όπως η βαρφαρίνη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη εγκεφαλικού επεισοδίου από κολπική μαρμαρυγή.

Η χειρουργική επέμβαση ή η ενδοαγγειακή τοποθέτηση stent της καρωτίδας, μπορεί να είναι χρήσιμη για την πρόληψη του εγκεφαλικού εάν η αρτηρία έχει σημαντική απόφραξη.

Πως γίνεται η διάγνωση ενός Αγγειακού Εγκεφαλικού Επεισοδίου;

Μόλις ολοκληρωθεί μια γρήγορη νευρολογική εξέταση, το πιο σημαντικό επόμενο βήμα είναι η απεικόνιση του εγκεφάλου με αξονική ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Τα αιμοφόρα αγγεία που πηγαίνουν στον εγκέφαλο και εντός του εγκεφάλου, μπορούν επίσης να απεικονιστούν χρησιμοποιώντας τεχνικές υπερήχου, αξονικής και μαγνητικής αγγειογραφίας.

Πως αντιμετωπίζεται ένα Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο;

Η θεραπεία του εγκεφαλικού επεισοδίου ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με τον τύπο του εγκεφαλικού επεισοδίου, τη θέση του, τους παράγοντες κινδύνου του ασθενούς και μια σειρά από άλλους παράγοντες.

Ένας ασθενής με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να υποβληθεί σε θεραπεία με ένα φάρμακο θρομβόλυσης που ονομάζεται r-tPA, το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί εντός τριών ωρών από την έναρξη του εγκεφαλικού. Με τον τρόπο αυτό, η αντιμετώπιση είναι πιο αποτελεσματική.

Οι ασθενείς με αιμορραγία στον εγκέφαλο μπορεί να ωφεληθούν από ορισμένους τύπους χειρουργικής επέμβασης, ανάλογα με τον τύπο του εγκεφαλικού επεισοδίου και τη θέση του.

Ο Αγγειοχειρουργός - Ενδαγγειοχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος διαθέτει μεγάλη εμπειρία αλλά και μετεκπαίδευση στις ενδαγγειακές και ανοιχτές τεχνικές. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί του για οποιαδήποτε απορία.

Η οζώδης πολυαρτηρίτιδα (ΟΠ) είναι μια σπάνια πάθηση που προκύπτει από την αγγειίτιδα ή τη φλεγμονή των αιμοφόρων αγγείων. Παρουσιάζει ευρεία γκάμα συμπτωμάτων εξαιτίας της προσβολής πολλαπλών οργάνων διαφόρων συστημάτων. Οι περιοχές που επηρεάζονται συχνότερα από την ΟΠ περιλαμβάνουν τα νεύρα, την εντερική οδό, την καρδιά και τις αρθρώσεις. Η ΟΠ μπορεί επίσης να επηρεάσει τα αιμοφόρα αγγεία των νεφρών με αποτέλεσμα υψηλή αρτηριακή πίεση και έκπτωση της λειτουργία τους.

Περισσότερα...

Τι είναι η γιγαντοκυτταρική αρτηρίτιδα;

Ονομάζεται επίσης και αρτηρίτιδα Takayasu, κροταφική αρτηρίτιδα.

Η γιγαντοκυτταρική αρτηρίτιδα περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές διαταραχές, που και οι δύο προκαλούν σοβαρή φλεγμονή στις προσβεβλημένες αρτηρίες. Αν και οι δύο διαταραχές είναι σπάνιες, μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στις αρτηρίες σας που διαρκούν χρόνια και μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρές συνέπειες.

Περισσότερα...

Τι Είναι Το Σύνδρομο Marfan;

Το σύνδρομο Marfan είναι μια πάθηση που επηρεάζει τον συνδετικό ιστό. Ο συνδετικός ιστός είναι αυτός που συγκρατεί το σώμα ενωμένο και παρέχει υποστήριξη σε πολλές δομές του. Στο σύνδρομο Marfan, ο συνδετικός ιστός δεν είναι φυσιολογικός. Ως αποτέλεσμα, επηρεάζονται πολλά συστήματα του σώματος, όπως η καρδιά, τα αιμοφόρα αγγεία, τα οστά, οι τένοντες, ο χόνδρος, τα μάτια, το νευρικό σύστημα, το δέρμα και οι πνεύμονες. Αυτός είναι και ο λόγος που η γενετική αυτή διαταραχή αποκαλείται πολυσυστημική. Στα χαρακτηριστικά των ατόμων με το σύνδρομο Marfan περιλαμβάνεται το μεγάλο ύψος και το χαμηλό βάρος. Ακόμα, τα δάχτυλα των άνω και κάτω άκρων τους, όπως και τα ίδια τα άκρα είναι μακριά, οι αρθρώσεις τους είναι ιδιαίτερα εύκαμπτες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις πάσχουν από σκολίωση.

Τι Προκαλεί Το Σύνδρομο Marfan;

Το σύνδρομο Marfan προκαλείται από ένα ελάττωμα στο γονίδιο που κωδικοποιεί τη δομή της ινιδίνης και των ελαστικών ινών, ένα κύριο συστατικό του συνδετικού ιστού. Αυτό το γονίδιο ονομάζεται ινιδιλλίνη-1 ή FBN1.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το σύνδρομο Marfan κληρονομείται. Ακολουθεί ένα «κυρίαρχο αυτοσωματικό» πρότυπο κληρονομικότητας, που σημαίνει ότι εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες και μπορεί να κληρονομηθεί από έναν μόνο γονέα με σύνδρομο Marfan. Τα άτομα που έχουν σύνδρομο Marfan έχουν 50% πιθανότητα να μεταδώσουν τη διαταραχή σε κάθε ένα από τα παιδιά τους. Σε 25% των περιπτώσεων, ένα νέο γονιδιακό ελάττωμα εμφανίζεται λόγω άγνωστης αιτίας. Το σύνδρομο Marfan αναφέρεται, επίσης, ως γενετική διαταραχή «μεταβλητής έκφρασης», επειδή δεν έχουν όλα τα άτομα με το σύνδρομο Marfan τα ίδια συμπτώματα στον ίδιο βαθμό. Το σύνδρομο Marfan υπάρχει κατά τη γέννηση. Ωστόσο, μπορεί να μην διαγνωστεί μέχρι την εφηβεία ή τη νεανική ενηλικίωση.

Το σύνδρομο Marfan είναι αρκετά κοινό, επηρεάζοντας 1 στους 10.000 έως 20.000 ανθρώπους. Έχει βρεθεί σε ανθρώπους όλων των φυλών και εθνών.

Μερικές φορές το σύνδρομο Marfan είναι τόσο ήπιο που εμφανίζονται λίγα συμπτώματα, εφόσον υπάρχουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια εξελίσσεται με την ηλικία και τα συμπτώματα του συνδρόμου Marfan γίνονται αισθητά, καθώς εμφανίζονται αλλαγές στο συνδετικό ιστό.

• Εξωτερική εμφάνιση: Τα άτομα με σύνδρομο Marfan είναι συχνά πολύ ψηλά και λεπτά. Τα χέρια, τα πόδια, τα δάχτυλα των χεριών και ποδιών τους μπορεί να φαίνονται δυσανάλογα, πολύ μεγάλα για το υπόλοιπο σώμα τους. Η σπονδυλική τους στήλη μπορεί να είναι καμπύλη και το στήθος τους (στέρνο) μπορεί είτε να εξέχει είτε να παρουσιάζει εσοχή. Οι αρθρώσεις τους μπορεί να είναι αδύναμες και να εξαρθρώνονται εύκολα. Συχνά, τα άτομα με σύνδρομο Marfan έχουν μακρόστενο πρόσωπο και η οροφή του στόματος μπορεί να είναι ψηλότερα από το κανονικό, με αποτέλεσμα τα δόντια να είναι πυκνά και μεγάλα. Το σύνδρομο Marfan προκαλεί πολλές αλλαγές στις δομές του σώματος, συμπεριλαμβανομένων οδοντικών και σκελετικών (οστικών) προβλημάτων.
• Οδοντικά και οστικά προβλήματα: Οι ασθενείς με σύνδρομο Marfan μπορεί να έχουν οδοντικό ιστορικό εξαγωγής δοντιών ή διαστολής υπερώας λόγω στενού ουρανίσκου. Επιπλέον, οι ασθενείς μπορεί να έχουν ιστορικό οστικών προβλημάτων όπως πλατυποδία, κήλες και εξαρθρώσεις οστών.

Άλλες αλλαγές που συμβαίνουν με το σύνδρομο Marfan λόγω του ανώμαλου συνδετικού ιστού περιλαμβάνουν αλλαγές στα μάτια, την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, τους πνεύμονες και το δέρμα.

• Προβλήματα στα μάτια: Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους με σύνδρομο Marfan έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους, όπως μυωπία (θόλωση αντικειμένων μακριά), παρεκτόπιση του φακού (ο φακός του ματιού απομακρύνεται από την τυπική του θέση) ή έχουν διαφορά στο σχήμα του ματιού ή άλλα προβλήματα στα μάτια.
• Αλλαγές στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία: Περίπου το 90% των ατόμων με σύνδρομο Marfan αναπτύσσει αλλαγές στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία του.
• Αλλαγές αιμοφόρων αγγείων: Τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων γίνονται αδύναμα και διαστέλλονται (τεντώνονται). Αυτές οι αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία επηρεάζουν συχνά την αορτή, την κύρια αρτηρία που μεταφέρει αίμα από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα. Όταν τα τοιχώματα της αορτής εξασθενούν ή τεντώνονται, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανευρύσματος αορτής, διαχωρισμού της αορτής ή ρήξη της. Όλα τα τμήματα της αορτής μπορούν να διασταλούν ή να διαχωριστούν. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απειλητικές για τη ζωή. Οι ασθενείς μπορεί, επίσης, να έχουν ιστορικό ενδοκρανιακής αιμορραγίας από ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου, που αναφέρεται ως ανεύρυσμα Berry.
• Προβλήματα καρδιακής βαλβίδας: Οι βαλβίδες της καρδιάς, ειδικά η μιτροειδής βαλβίδα, μπορεί να επηρεαστούν από το σύνδρομο Marfan. Τα φύλλα των βαλβίδων χαλαρώνουν και δεν κλείνουν ερμητικά, επιτρέποντας στο αίμα να διαφεύγει προς τα πίσω κατά μήκος της βαλβίδας (πρόπτωση της μιτροειδούς βαλβίδας). Όταν η πρόπτωση εξελίσσεται, η βαλβιδική διαφυγή και η κατάσταση ονομάζεται ανεπάρκεια μιτροειδούς βαλβίδας. Η πρόπτωση και η ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας σχετίζονται με διάφορους βαθμούς βαλβιδικής διαρροής. Οι ήπιες διαφυγές βαλβίδων δεν δημιουργούν επιπλέον φόρτο εργασίας στην καρδιά, αλλά απαιτούν τακτική παρακολούθηση. Οι πιο σημαντικές βαλβιδικές διαφυγές, αυξάνουν τον φόρτο εργασίας στην καρδιά και μπορεί να προκαλέσουν συμπτώματα δύσπνοιας, αίσθημα υπερβολικής κούρασης ή αίσθημα παλμών. Με την πάροδο του χρόνου, η καρδιά μπορεί να διευρυνθεί και μπορεί να εμφανιστεί καρδιακή ανεπάρκεια.
• Καρδιομυοπάθεια: Με το σύνδρομο Marfan, ο καρδιακός μυς μπορεί να διευρυνθεί και να εξασθενίσει με την πάροδο του χρόνου, προκαλώντας καρδιομυοπάθεια, ακόμη και αν οι καρδιακές βαλβίδες δεν παρουσιάζουν διαφυγή. Η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί σε καρδιακή ανεπάρκεια.
• Διαστολή αορτικής ρίζας: Η αορτική ρίζα είναι η περιοχή όπου η αορτή συναντά την αορτική βαλβίδα. Με το σύνδρομο Marfan, η αορτική ρίζα μπορεί να διαστέλλεται ή να διευρύνεται. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάταση και διαφυγή της αορτικής βαλβίδας.
• Αρρυθμία (μη φυσιολογικός καρδιακός ρυθμός): Μπορεί να συμβεί σε ορισμένους ασθενείς με σύνδρομο Marfan και συχνά σχετίζεται με τη πρόπτωση μιτροειδούς.

Άλλα σημεία του συνδρόμου Marfan.

• Αλλαγές στους πνεύμονες: Οι αλλαγές στον ιστό των πνευμόνων που εμφανίζονται με το σύνδρομο Marfan αυξάνουν τον κίνδυνο άσθματος, εμφυσήματος (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια- ΧΑΠ), βρογχίτιδας, πνευμονίας και κατάρρευσης του πνεύμονα.
• Αλλαγές δέρματος: Η μειωμένη ελαστικότητα του δέρματος προκαλεί ραγάδες ακόμη και χωρίς αλλαγές στο βάρος.

Το σύνδρομο Marfan βασίζεται σε κλινική διάγνωση. Είναι απαραίτητη μια διεπιστημονική προσέγγιση για τη διάγνωση, διότι πρέπει να αξιολογηθούν συστήματα πολλαπλών οργάνων. Τα μέλη της ομάδας θα αξιολογήσουν τα μάτια, την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία, τη σπονδυλική στήλη και το σκελετικό σύστημα.

Απαιτείται, επίσης, διεξοδικό ιστορικό συμπτωμάτων και πληροφορίες για τα μέλη της οικογένειας που μπορεί να είχαν σχετικά προβλήματα. Άλλες εξετάσεις, όπως ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) και υπερηχογράφημα καρδιάς (μια διαδικασία απεικόνισης που χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα υψηλής συχνότητας για την παραγωγή μιας κινούμενης εικόνας των βαλβίδων και των θαλάμων της καρδιάς) θα χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση των αλλαγών στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία και να εντοπιστούν προβλήματα καρδιακού ρυθμού.

Εάν τμήματα της αορτής δεν είναι σε θέση να οπτικοποιηθούν μέσω του υπερήχου καρδιάς ή υπάρχει ήδη υποψία διαχωρισμού, ενδέχεται να χρειαστεί διοισοφάγειο υπερηχογράφημα καρδιάς (ΤΕΕ), μαγνητική τομογραφία (MRI) ή αξονική τομογραφία (CT).

Συχνά, απαιτείται CT ή MRI για να αξιολογηθεί για κάτι που ονομάζεται ραχιαία εκτασία (dural ectasia). Η ραχιαία εκτασία είναι μια διόγκωση των στρωμάτων της σπονδυλικής στήλης. Συνήθως, δεν προκαλεί συμπτώματα αλλά μπορεί να σχετίζεται με πόνο στην πλάτη σε ορισμένους ασθενείς. Η εκτασία του αυχένα είναι ένα χαρακτηριστικό που βοηθά στην υποστήριξη της διάγνωσης του συνδρόμου Marfan αλλά μπορεί, επίσης, να εμφανιστεί και σε άλλες διαταραχές του συνδετικού ιστού.

Μια ειδική εξέταση αίματος (γενετικός έλεγχος) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση του συνδρόμου Marfan. Αυτή η εξέταση αίματος είναι ιδιαίτερα εξειδικευμένη και αναζητά αλλαγές (μεταλλάξεις) στο FBN1, το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για τις περισσότερες περιπτώσεις του συνδρόμου Marfan.

Η γενετική συμβουλευτική θα πρέπει να συνοδεύει τον γενετικό έλεγχο, επειδή η εξέταση του γονιδίου FBN1 δεν είναι πάντα απλή. Οι εξετάσεις αίματος μπορούν, ακόμα, να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στη διάγνωση άλλων γενετικών μεταλλάξεων, όπως το σύνδρομο Loeys-Dietz, που προκαλούν φυσικά ευρήματα παρόμοια με το σύνδρομο Marfan. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν όλες οι περιπτώσεις του συνδρόμου Marfan μέσω γενετικών δοκιμών. Επομένως, όταν ένα άτομο με διάγνωση του συνδρόμου Marfan δεν έχει μετάλλαξη στο FBN1, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει σύνδρομο Marfan, απλώς σημαίνει ότι δεν ήταν δυνατό να βρεθεί ο γενετικός λόγος με την τρέχουσα τεχνολογία.

Το σύνδρομο Marfan απαιτεί ένα πρόγραμμα θεραπείας που να εξατομικεύεται στις ανάγκες του ασθενούς. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να μην χρειάζονται θεραπεία, απλώς τακτικά ραντεβού παρακολούθησης με το γιατρό τους. Άλλοι μπορεί να χρειάζονται φάρμακα ή χειρουργική επέμβαση. Η προσέγγιση για την αντιμετώπιση της διαταραχής, σε παιδιά και σε κάθε ηλικία, εξαρτάται από τις δομές που επηρεάζονται και τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Καθημερινός Τρόπος Ζωής

• Παρακολούθηση: Τακτική παρακολούθηση, συμπεριλαμβανομένων καρδιοαγγειακών, οφθαλμικών και σκελετικών εξετάσεων, ειδικά κατά τη διάρκεια των αναπτυσσόμενων ετών. Οι γιατροί θα συζητήσουν με τον εκάστοτε ασθενή τη συχνότητα παρακολούθησης μαζί του.
• Δραστηριότητα: Οι οδηγίες δραστηριότητας ποικίλλουν, ανάλογα με την έκταση της νόσου και των συμπτωμάτων. Τα περισσότερα άτομα με σύνδρομο Marfan μπορούν να συμμετάσχουν σε κάποιο είδος σωματικών ή / και ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων. Εκείνοι με διάταση της αορτής θα κληθούν να αποφύγουν ομαδικά αθλήματα υψηλής έντασης, αθλήματα επαφής και ισομετρικές ασκήσεις (όπως άρση βαρών).
• Εγκυμοσύνη: Η γενετική συμβουλευτική πρέπει να πραγματοποιείται πριν από την εγκυμοσύνη, καθώς το σύνδρομο Marfan είναι κληρονομική κατάσταση. Οι έγκυες γυναίκες με σύνδρομο Marfan θεωρούνται περιπτώσεις υψηλού κινδύνου. Εάν η αορτή έχει φυσιολογικό μέγεθος, ο κίνδυνος διαχωρισμού είναι μικρότερος, αλλά δεν απουσιάζει. Όσες έχουν ακόμη και μικρή διάταση, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο και το στρες της εγκυμοσύνης μπορεί να επιταχύνει τη διάταση. Απαιτείται προσεκτική παρακολούθηση, με συχνούς ελέγχους της αρτηριακής πίεσης και μηνιαία υπερηχοκαρδιογραφήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εάν υπάρχει ταχεία διεύρυνση ή διαχωρισμός της αορτής, μπορεί να απαιτείται ανάπαυση στο κρεβάτι ή ακόμη και χειρουργική επέμβαση. Ο γιατρός θα συζητήσει με την ασθενή την καλύτερη μέθοδο τοκετού για εκείνη.
• Πρόληψη ενδοκαρδίτιδας: Τα άτομα με σύνδρομο Marfan που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική αντικατάσταση βαλβίδας έχουν αυξημένο κίνδυνο για βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα. Πρόκειται για λοίμωξη των καρδιακών βαλβίδων ή ιστών που συμβαίνει όταν τα βακτήρια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος. Για να μειωθεί ο κίνδυνος ενδοκαρδίτιδας, πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά πριν από οδοντικές ή χειρουργικές επεμβάσεις σε ασθενείς με σύνδρομο Marfan και χειρουργική αντικατάσταση βαλβίδας.

Φάρμακα

Τα φάρμακα δεν χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του συνδρόμου Marfan, ωστόσο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη ή τον έλεγχο επιπλοκών. Τα φάρμακα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Έναν β-αποκλειστή, που βελτιώνει την ικανότητα χαλάρωσης της καρδιάς, μειώνει την ισχύ του καρδιακού παλμού και την πίεση μέσα στις αρτηρίες, αποτρέποντας έτσι ή επιβραδύνοντας τη διεύρυνση της αορτής. Η θεραπεία με β-αποκλειστές θα πρέπει να ξεκινά από νεαρή ηλικία.
• Σε άτομα που δεν μπορούν να πάρουν β-αποκλειστές λόγω άσθματος ή παρενεργειών, συνιστάται ένας αποκλειστής διαύλων ασβεστίου, όπως η βεραπαμίλη.
• Ένας αποκλειστής υποδοχέων αγγειοτενσίνης είναι ένας τύπος φαρμάκου που δρα σε μια χημική οδό στο σώμα. Αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται συχνά στη θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης καθώς και της καρδιακής ανεπάρκειας. Επί του παρόντος, διεξάγονται κλινικές δοκιμές για την αξιολόγηση του τρόπου με τον οποίο αυτά τα φάρμακα μπορούν να αποτρέψουν τη διεύρυνση της αορτής. Οι πρώτες μελέτες είναι ενθαρρυντικές.

Η χειρουργική επέμβαση για το σύνδρομο Marfan στοχεύει στην πρόληψη του διαχωρισμού ή ρήξης της αορτής και στη θεραπεία προβλημάτων βαλβίδας. Όταν η διάμετρος της αορτής είναι μεγαλύτερη από 4,7 cm έως 5,0 cm (ανάλογα με το ύψος σας) ή εάν η αορτή διευρύνεται με ταχύ ρυθμό, συνιστάται χειρουργική επέμβαση. Εάν η ασθενής σκέφτεται μια εγκυμοσύνη, τότε αυτό θα επηρεάσει επίσης τις συστάσεις για χειρουργική επέμβαση.

Η σύσταση για χειρουργική επέμβαση βασίζεται στο μέγεθος της αορτής, στο αναμενόμενο φυσιολογικό μέγεθος της αορτής, στο ρυθμό ανάπτυξης της αορτής, στην ηλικία, στο ύψος, στο φύλο και στο οικογενειακό ιστορικό της αορτικού διαχωρισμού. Η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει αντικατάσταση του διεσταλμένου τμήματος της αορτής με ένα μόσχευμα.

Μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση επισκευής ή αντικατάστασης βαλβίδας, όταν το σύνδρομο Marfan προκαλεί διαφυγή στην αορτική ή μιτροειδή βαλβίδα που οδηγεί σε αλλαγές στην αριστερή κοιλία ή καρδιακή ανεπάρκεια.

Ενημερωθείτε αναφορικά με το σύνδρομο Marfan, τον ρόλο που έχει η κληρονομικότητα, τα κριτήρια με τα οποία θα γίνει ο σχεδιασμός του κατάλληλου θεραπευτικού πλάνου και σχετικά με ό,τι άλλο είναι σημαντικό να γνωρίζετε για την ασθένεια. Καλέστε μας και κλείστε άμεσα το ραντεβού σας με τον εξειδικευμένο αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο για μία έγκαιρη διάγνωση και εξατομικευμένη θεραπεία στο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε.

Τι Είναι Η Νόσος Buerger;

Η νόσος Buerger, η οποία που είναι επίσης γνωστή και ως αποφρακτική θρομβοαγγειίτιδα (ΑΘΑ), αποτελεί μια σπάνια πάθηση που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των μικρού και μεσαίου μεγέθους αρτηριών και φλεβών. Το ποσοστό εμφάνισής της στις ΗΠΑ είναι 8-11 άτομα ανά 100.000 πληθυσμού. Η φλεγμονή της ΑΘΑ συχνά οδηγεί σε μπλοκάρισμα των αρτηριών στο περιφερικό τμήμα των άνω και κάτω άκρων μας, οδηγώντας σε χωλότητα, πόνο αναπαύσεως ή απώλεια ιστού (γάγγραινα), μια κατάσταση που είναι γνωστή ως κρίσιμη ισχαιμία σκέλους (ΚΙΣ).

Πού Οφείλεται

Η ΑΘΑ (νόσος Buerger) διαφέρει από την περιφερική αρτηριακή νόσο (ΠΑΝ) ως προς την αιτία, η οποία την προκαλεί. Η ΠΑΝ προκαλείται από την αθηροσκλήρωση η οποία προοδευτικά οδηγεί σε στένωση και απόφραξη των αρτηριών. Αντιθέτως η ΑΘΑ προκαλείται από τη φλεγμονή του αρτηριακού τοιχώματος, που μαζί με την ανάπτυξη θρόμβων στις μικρού και μεσαίου μεγέθους αρτηρίες των άκρων (άνω και κάτω), οδηγεί στην απόφραξή τους. Συνεπώς χωρίς την παροχή αίματος περιφερικότερα από το σημείο φλεγμονής και θρόμβωσης δεν γίνεται σωστή αιμάτωση στα δάκτυλα και στο δέρμα χεριών και ποδιών. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη αφόρητου πόνου κατά την άσκηση ή ακόμη και κατά την ηρεμία, καθώς και στην ανάπτυξη πληγών που δύσκολα επουλώνονται.

Ποια Είναι Τα Συμπτώματα Της Νόσου;

Η νόσος Buerger παρουσιάζει συμπτώματα στα άνω και κάτω άκρα τα οποία, όπως ήδη αναφέρθηκε, μπορούν να εμφανιστούν σε κατάσταση ηρεμίας και μη. Τα κύρια συμπτώματα της ΑΘΑ είναι το άλγος αναπαύσεως και τα δερματικά έλκη σε χέρια και πόδια, αυτό που όπως αναφέρθηκε καλείται ΚΙΣ (κρίσιμη ισχαιμία σκέλους). Ο πόνος μπορεί επίσης να εμφανίζεται κατά την άσκηση ή ακόμα και με το περπάτημα. Σταδιακά επιδεινώνεται και γίνεται σταθερός, κυρίως τη νύχτα που ο ασθενής ξαπλώνει, αφήνοντάς τον άυπνο. Επίσης, μερικοί ασθενείς παρουσιάζουν ψυχρότητα, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα των ποδιών ή και των χεριών.

Παράγοντες Κινδύνου

Η νόσος Buerger - αποφρακτική θρομβοαγγειίτιδα φαίνεται πως συνδέεται με μια σειρά από παράγοντες, οι οποίοι ενδεχομένως να ενισχύσουν την πιθανότητα εμφάνισής της. Ως παράγοντες κινδύνου της ΑΘΑ, λοιπόν, ορίζονται οι εξής:

• το κάπνισμα: Η ΑΘΑ παρατηρείται αποκλειστικά σε ασθενείς με ιστορικό χρήσης καπνού σε οποιαδήποτε μορφή (τσιγάρο, μάσηση καπνού, εισπνοή). Για τον λόγο αυτό, η νόσος Buerger είναι γνωστή και ως “Νόσος των καπνιστών”.
• η ηλικία: Η νόσος διαγιγνώσκεται, κατά κύριο λόγο, σε ανθρώπους ηλικίας από 20 έως 40 ετών.
• το φύλο: Η αποφρακτική θρομβοαγγειίτιδα εμφανίζεται πιο συχνά στους άντρες, παρά στις γυναίκες.
• η αρτηριακή πίεση.
• το σάκχαρο.
• η υψηλή χοληστερόλη. 

Πώς Πραγματοποιείται Η Διάγνωση;

Η διαδικασία για τη διάγνωση στην περίπτωση της νόσου Buerger περιλαμβάνει μια σειρά από ενέργειες και εξετάσεις, οι οποίες έχουν ως βασικό στόχο να αποκλείσουν παρεμφερείς παθήσεις και, συνδυαστικά και με τους προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου (ιστορικό καπνίσματος, ηλικία, φύλο κ.λπ.), να προκύψει η διάγνωση της ΑΘΑ. Ουσιαστικά, δηλαδή, δεν έχουμε συγκεκριμένες διαγνωστικές εξετάσεις, οι οποίες διενεργούνται για την αποφρακτική θρομβοαγγειίτιδα. Υπάρχουν, λοιπόν αρκετοί βασικοί συντελεστές που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της ΑΘΑ, οι οποίοι περιγράφονται παρακάτω:

• Χρήση καπνού
• Άλγος αναπαύσεως ή έλκος σε ασθενή < 50 ετών.
• Αποκλεισμός άλλης εμφανούς αιτίας στένωσης – απόφραξης και θρόμβωσης των αρτηριών (περικλείοντας και την εκδοχή του εμβολισμού-θρόμβος από π.χ την καρδιά που μπλοκάρει τις αρτηρίες του ποδιού ή του χεριού)
• Διαγνωστικές εξετάσεις για την εκτίμηση της αιμάτωσης του σκέλους όπως είναι το τρίπλεξ, ο κνημοβραχιόνιος δείκτης, η αγγειογραφία ή/και η βιοψία της προσβληθείσας αρτηρίας.
• Επίσης ο αγγειοχειρουργός πρέπει να είναι σίγουρος πως δεν υπάρχει τραύμα ή κάκωση της αρτηρίας, τοπικές βλάβες της (όπως κύστη του έξω χιτώνα), υποκείμενο αυτοάνοσο νόσημα (π.χ σκληρόδερμα), αλλά ούτε και διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος.

Ποια Είναι Η Προτεινόμενη Θεραπεία;

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία και φαρμακευτική αγωγή για την καταπολέμηση της νόσου, αλλά υπάρχει τρόπος να υπάρξει παύση στην εξέλιξη και, κατ’ επέκταση, αποφυγή των συμπτωμάτων της. Η θεραπεία της νόσου Buerger συνδέεται άρρηκτα με την άμεση και μόνιμη διακοπή του καπνίσματος. Αυτό αποτελεί το πρώτο και απολύτως απαραίτητο μέτρο για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της. Πολλαπλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο κίνδυνος ακρωτηριασμού σε ασθενείς με ΑΘΑ οι οποίοι συνεχίζουν το κάπνισμα είναι πολλαπλάσιος, συγκριτικά με όσους το διέκοψαν. 

Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με τον εξειδικευμένο αγγειοχειρουργό-ενδαγγειοχειρουργό Δρ.Ιωάννη Μπέλλο προκειμένου να εκφράσετε τις απορίες σας, αλλά και να σας συμβουλεύσει κατάλληλα για την πάθηση και την αντιμετώπισή της. Καλέστε μας στο τηλέφωνο επικοινωνίας και κλείστε το ραντεβού σας με τον γιατρό για την απαραίτητη διάγνωση της νόσου Buerger και τον σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου πλάνου θεραπείας που θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής σας.

Τι είναι ο αορτικός διαχωρισμός;

Ο αορτικός διαχωρισμός είναι μια σοβαρή πάθηση στην οποία το εσωτερικό στρώμα της αορτής (το μεγαλύτερο αγγείο του σώματός μας που ξεκινά από την καρδιά), σχίζεται σε ένα ή περισσότερα σημεία. Ο διαχωρισμός αορτής διακρίνεται σε τύπου Α’ ή τύπου Β’ και, με απλά λόγια, αποτελεί μια κατάσταση η οποία συμβαίνει εξαιτίας της εξασθένησης μιας περιοχής στο αορτικό τοίχωμα, με αποτέλεσμα ώσεις αίματος να περνούν μέσα από τις σχισμές που έχουν δημιουργηθεί, προκαλώντας την αποκόλληση (διαχωρισμό) του έσω και μέσου χιτώνα (στρώματος) της αορτής.

Περισσότερα...

Τι Είναι Το Σύνδρομο Παγίδευσης Ιγνυακής Αρτηρίας;

Το σύνδρομο παγίδευσης ιγνυακής αρτηρίας (ΣΠΙΑ) είναι μια σπάνια αγγειακή νόσος που προσβάλλει τα πόδια κάποιων νεαρών αθλητών. Παρακάτω, θα δούμε πού βρίσκεται η ιγυακή αρτηρία και όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει κανείς σχετικά με το σύνδρομο αυτό.

Στο ΣΠΙΑ οι μυες και οι τένοντες πίσω από το γόνατο είναι τοποθετημένοι έτσι ώστε να συμπιέζουν την ιγνυακή αρτηρία, την κύρια αρτηρία που διασχίζει το πόδι μας σ’ αυτή την ανατομική θέση (ιγνυακός βόθρος-δείτε σχήμα). Η συμπίεση της αρτηρίας περιορίζει τη ροή του αίματος προς την κνήμη και μπορεί να προκαλέσει ζημιά στο εσωτερικό της (ενδοθήλιο).

Περισσότερα...

Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος και ο ρόλος της είναι να μεταφέρει οξυγονωμένο αίμα και θρεπτικά συστατικά σε όλο το σώμα. Στο ύψος του ομφαλού η κοιλιακή αορτή χωρίζεται στα δύο σχηματίζοντας τις λαγόνιες αρτηρίες που μεταφέρουν το αίμα στο κάθε πόδι. 

Περισσότερα...

Τι είναι η καρωτιδική νόσος;

Καρωτιδική νόσος (ΚΝ) ονομάζεται η στένωση ή η απόφραξη των καρωτιδικών αρτηριών. Η ΚΝ συνήθως παρουσιάζεται σε ηλικιωμένους ασθενείς. Μόνο το 1% των ασθενών ηλικίας 50-59 ετών εμφανίζει σοβαρού βαθμού στένωση των καρωτίδων, ενώ το ποσοστό αυτό είναι 10% για τις ηλικίες 80-89 ετών.

Καρωτίδες αρτηρίες ονομάζονται οι δύο αρτηρίες που ξεκινούν από την αορτή, διατρέχουν όλο το μήκος της πλάγιας τραχηλικής χώρας (μία σε κάθε πλευρά) και εισέρχονται στο κρανίο. Αποτελούν τις κύριες αρτηρίες αιμάτωσης του εγκεφάλου (μία για κάθε εγκεφαλικό ημισφαίριο). 

Περισσότερα...

Τι Είναι Το Ανεύρυσμα Κοιλιακής Αορτής;

Το ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής σχετίζεται με το τμήμα της αορτής το οποίο βρίσκεται στην κοιλιά και συμβαίνει όταν η διάμετρός της ξεπεράσει το 50% του φυσιολογικού μεγέθους της. Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος. O ρόλος της είναι να μεταφέρει οξυγονωμένο αίμα σε όλο το σώμα. Αρχίζει από την καρδιά, διατρέχει τον θώρακα (θωρακική αορτή) και την κοιλιά (κοιλιακή αορτή) και στο ύψος του ομφαλού χωρίζεται στα δύο, σχηματίζοντας τις λαγόνιες αρτηρίες που μεταφέρουν το αίμα στο κάθε πόδι. Συνεπώς, η κοιλιακή αορτή εφοδιάζει με αίμα το κάτω μέρος του σώματος.

Περισσότερα...

Τι είναι το ανεύρυσμα θωρακικής αορτής;

Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματός σας και μεταφέρει αίμα από την καρδιά σε όλο το σώμα. Το τμήμα της αορτής που εντοπίζεται στο θώρακα ονομάζεται θωρακική αορτή, ενώ όταν αυτή περάσει στην κοιλιά, κοιλιακή αορτή. Όταν ένα αδύνατο σημείο του τοιχώματος της θωρακικής αορτής διατείνεται ή διογκώνεται περισσότερο από το 50% της διαμέτρου της, τότε ονομάζεται ανεύρυσμα θωρακικής αορτής (ΑΘΑ) (εικόνα 1).

Περισσότερα...

Το ανεύρυσμα στο πόδι, όπως και το ανεύρυσμα γενικά σχετίζεται με τη διόγκωση ενός τμήματος της αρτηρίας κατά 50% της φυσιολογικής διαμέτρου. Η πλειονότητα των ανευρυσμάτων αφορά την αορτή, που είναι και το μεγαλύτερο αγγείο του σώματός και εξυπηρετεί τη μεταφορά αίματος από την καρδιά σε όλο το σώμα. Το τμήμα της αορτής που βρίσκεται στο θώρακα ονομάζεται θωρακική αορτή και όταν περάσει το διάφραγμα και φτάσει στην κοιλιά κοιλιακή αορτή.

Τι είναι τα περιφερικά ανευρύσματα;

Περιφερικά ονομάζονται τα ανευρύσματα που προσβάλλουν τις υπόλοιπες αρτηρίες εκτός της αορτής. Τα περιφερικά ανευρύσματα με φθίνουσα σειρά συχνότητας επηρεάζουν τις κάτωθι αρτηρίες:

• την ιγνυακή αρτηρία ( ανατομικά πίσω από το γόνατο) - ανεύρυσμα ιγνυακής αρτηρίας (εικόνα),
• τη μηριαία αρτηρία (βουβωνική χώρα) - ανεύρυσμα μηριαίας αρτηρίας
• τη καρωτίδα (τράχηλος) - ανεύρυσμα καρωτίδας
• σπανιότερα τις αρτηρίες των άνω άκρων (βραχιόνιος, κερκιδική και ωλένιος αρτηρία).

Ειδικός τύπος περιφερικών ανευρυσμάτων είναι αυτά των σπλαγχνικών αρτηριών (μεταφέρουν το αίμα στα σπλάχνα όπως νεφρά, έντερο, σπλήνας, ήπαρ) και ονομάζονται σπλαχνικά ανευρύσματα.

Εικόνα. Φυσιολογική και ανευρυσματική ιγνυακή αρτηρία.

Η παρουσία περιφερικού ανευρύσματος ενός κάτω άκρου αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα ο ασθενής να έχει ταυτόχρονα ανεύρυσμα και στο αντίπλευρο σκέλος ή και στην κοιλιακή του αορτή.

Ποια Είναι Τα Συμπτώματα Των Περιφερικών Ανευρυσμάτων;

Τα ανευρύσματα κοιλιακής αορτής έχουν υψηλό ρίσκο ρήξης, ενώ στα περιφερικά ανευρύσματα παρόλο που και αυτά μπορεί να ραγούν, η πιο συχνή επιπλοκή τους είναι η θρόμβωση και συνεπώς η διακοπή της παροχής αίματος προς το αρδρεύων όργανο (π.χ. το πόδι ή τον εγκέφαλο). Επίσης, τα μεγάλα περιφερικά ανευρύσματα μπορεί να πιέζουν το γειτονικό νεύρο ή φλέβα και να προκαλούν πόνο, αιμωδίες ή οίδημα.

Τα μικρά περιφερικά ανευρύσματα συνήθως είναι ασυμπτωματικά και τα 2/3 των ασθενών δεν αναφέρουν κάποιου είδους σύμπτωμα.

Τα συμπτώματα που μπορεί να έχει ο ασθενής σχετίζονται με τη θέση εντόπισης του ανευρύσματος και το μέγεθός του. Έτσι, τα πιθανά συμπτώματα είναι:

• Μια σφύζουσα μάζα που μπορεί να ψηλαφηθεί από τον ίδιο τον ασθενή (π.χ. στη βουβωνική χώρα).
• Διαλείπουσα χωλότητα που είναι ο πόνος στα κάτω ή άνω άκρα μετά από άσκηση.
• Άλγος αναπαύσεως στο πόδι ή το χέρι.
• Επώδυνα έλκη στα δάκτυλα των ποδιών ή χεριών.
• Πόνος που ακτινοβολεί στο μήκος του ποδιού ή χεριού και προέρχεται από την πίεση γειτονικού νεύρου
• Γάγγραινα που είναι αποτέλεσμα ιστικής νέκρωσης λόγω απόφραξης της ανευρυσματικής αρτηρίας του ποδιού ή χεριού και συνήθως απαιτεί κάποιου είδους ακρωτηριασμό.

Εάν εμπλέκεται η καρωτίδα, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν παροδικά ισχαιμικά επεισόδια ή εγκεφαλικό επεισόδιο, όπως περιγράφονται στην ενότητα της καρωτιδικής νόσου. Σε περίπτωση εμπλοκής των μεσεντέριων αρτηριών τα συμπτώματα είναι παρόμοια με τη μεσεντέριο ισχαιμία για την οποία υπάρχει επίσης ξεχωριστή ενότητα.

Τι Προκαλεί Τα Περιφερικά Ανευρύσματα;

Τα περιφερικά ανευρύσματα μπορεί να προκληθούν από μόλυνση ή τραυματισμό, αλλά η πραγματική αιτία τους δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Έρευνες συσχετίζουν την αθηροσκλήρωση (ή σκλήρυνση των αρτηριών) με την δημιουργία περιφερικών ανευρυσμάτων. Φυσιολογικά, το εσωτερικό των αρτηριών σας είναι ομαλό και λείο. Με την πάροδο των χρόνων όμως αναπτύσσεται μια ανώμαλη προβολή από το εσωτερικό τοίχωμα που στενεύει ή αποφράσει των αυλό και ονομάζεται αθηρωματική πλάκα. Επίσης, η αθηροσκλήρωση εκτός από στένωση, μπορεί να εξασθενήσει στο σημείο ανάπτυξής της το αρτηριακό τοίχωμα και να οδηγήσει στον σχηματισμό ανευρύσματος. Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση αθηροσκλήρωσης είναι:

• Το κάπνισμα
• Η υψηλή αρτηριακή πίεση
• Η υψηλή χοληστερόλη
• Η παχυσαρκία
• Το θετικό οικογενειακό ιστορικό για καρδιαγγειακές παθήσεις.

Επίσης ο κίνδυνος αυξάνει με την ηλικία. Η διάγνωση των περιφερικών ανευρυσμάτων συνήθως γίνεται σε άτομα που διανύουν την 6η και 7η δεκαετία της ζωής τους.

Ποιες Εξετάσεις Χρειάζονται Για Τη Διάγνωση Των Περιφερικών Ανευρυσμάτων;

Εκτός από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, άλλες εξετάσεις που μπορεί να ζητήσει ο αγγειοχειρουργός είναι το Duplex υπερηχογράφημα (triplex), η αξονική τομογραφία (CT) ή αξονική αγγειογραφία (CTA) και η μαγνητική τομογραφία(MRI) ή μαγνητική αγγειογραφία (MRA). Η αγγειογραφία, είναι επεμβατική μέθοδος, γίνεται σε μερικές περιπτώσεις για τον καλύτερο σχεδιασμό του χειρουργείου ή όταν χρειάζεται τοπικά να χορηγηθούν ορισμένα ειδικά φάρμακα (θρομβολυτικά).

Είναι επίσης γνωστό ότι πολλοί ασθενείς με περιφερικά ανευρύσματα πάσχουν και από καρδιακές παθήσεις. Γι’αυτό πριν το χειρουργείο ο αγγειοχειρουργός σας ίσως ζητήσει κάποιες ειδικές εξετάσεις για τον έλεγχο της καρδιακής σας λειτουργίας.

Θεραπεία Των Περιφερικών Ανευρυσμάτων

Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη θέση εντόπισης, το μέγεθος, τα συμπτώματα και αν το ανεύρυσμα έχει θρομβωθεί όταν διαγιγνώσκεται. Για παράδειγμα, εάν υπάρχει ανεύρυσμα ιγνυακής αρτηρίας που θρομβώθηκε και δεν προκαλεί συμπτώματα πιθανότατα δεν χρειάζεται χειρουργείο. Στην περίπτωση αυτή ο αγγειοχειρουργός θα συστήσει:

• Να ρυθμιστούν οι παράγοντες κινδύνου για αθηροσκλήρωση.
• Να γίνεται τακτικό περπάτημα για την διατήρηση και αύξηση της υπάρχουσας αιματικής ροής στα πόδια.
• Να αποφεύγεται η στάση σταυροπόδι ή οκλαδόν.
• Καθημερινή φροντίδα και καθαριότητα των ποδιών. Επίσης να γίνεται σχολαστικός έλεγχος για την εντόπιση πληγών των οποίων η επούλωση καθυστερεί (σημείο κακής κυκλοφορίας).

Αν και το ανεύρυσμα της ιγνυακής που δεν έχει αποφράξει πλήρως τον αυλό, σπάνια μπορεί να ραγεί. Ωστόσο, μπορεί ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση να θρομβωθεί διακόπτοντας την παροχή αίματος στην κνήμη. Επίσης, μπορεί να αποτελεί πηγή μικροεμβόλων τα οποία με τη ροή του αίματος συνήθως καταλήγουν στις τελικές αρτηρίες του ποδιού, που είναι οι δακτυλικές. Αυτό οδηγεί σε έντονο πόνο, νέκρωση και στο τέλος ακρωτηριασμό του δακτύλου (σύνδρομο μπλε δακτύλου). Συνεπώς ένα βατό ανεύρυσμα της ιγνυακής ή της μηριαίας αρτηρίας πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αυτό γίνεται συνήθως με την ανοικτή χειρουργική μέθοδο ή την ενδαγγειακή σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις. Τα ανευρύσματα των άνω άκρων και των καρωτίδων έχουν παρόμοια συμπεριφορά με τη διαφορά ότι τα συμπτώματα αφορούν τα χέρια με την εμφάνιση πόνου και ελκών ή τον εγκέφαλο με την δημιουργία εγκεφαλικού επεισοδίου ή παροδικά νευρολογικά συμπτώματα αντίστοιχα.

Ο αγγειοχειρουργός συνήθως θεραπεύει τα περιφερικά ανευρύσματα χειρουργικά με τη τεχνική χειρουργικής παράκαμψης ή της αντικατάστασης του ανευρύσματος. Κατά την παράκαμψη δημιουργεί έναν νέο δρόμο για την παροχή αίματος στο πόδι με τη χρήση ενός φλεβικού ή και μερικές φορές ενός συνθετικού μοσχεύματος. Αυτό μπορεί να γίνει με γενική ή περιοχική αναισθησία και απαιτεί την παραμονή του ασθενή στην κλινική για 2-7 ημέρες μετεγχειρητικά. Κατά την αντικατάσταση, αφαιρεί το ανευρυσματικό τμήμα της αρτηρίας και αποκαθιστά τη συνέχεια της (και της αιματικής ροής) με την παρεμβολή ενός τμήματος από φλέβα ή σπανίως και συνθετικού μοσχεύματος.

Σε μερικές περιπτώσεις, στις οποίες η θρόμβωση είναι σχετικά πρόσφατη, μπορεί πριν το χειρουργείο και ταυτόχρονα με την αγγειογραφία να γίνει τοπικά έγχυση ειδικών θρομβολυτικών φαρμάκων για την λύση του θρόμβου (θρομβόλυση).

Η μέθοδος της ενδαγγειακής θεραπείας με τη χρήση επενδεδυμένων ναρθήκων (stent grafts) βρίσκεται ακόμη σε ερευνητικό στάδιο. Παρ’όλα αυτά μπορεί να έχει ένα ρόλο για τη θεραπεία ασθενών που είναι αυξημένου κινδύνου για χειρουργείο ή που η θέση και το σχήμα του ανευρύσματος ευνοούν την ενδαγγειακή μέθοδο.

Πολύ σπάνια ο ασθενής με ανεύρυσμα ιγνυακής ή μηριαίας αρτηρίας προσέρχεται με εκτεταμένη λοίμωξη ή γάγγραινα στο άκρο σε βαθμό που αποκλείει την διάσωση του σκέλους. Σ’αυτή την περίπτωση ο αγγειοχειρουργός μπορεί να χρειαστεί, ως έσχατη λύση, να εκτελέσει πρωτογενή ακρωτηριασμό του σκέλους.

Ο αγγειοχειρουργός - ενδαγγειοχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος διαθέτει πολύχρονη εμπειρία, εξειδίκευση και μετεκπαίδευση στις ενδαγγειακές τεχνικές. Καλέστε μας και κλείστε το ραντεβού σας με τον γιατρό.

Τι Είναι Η Αποφρακτική Αρτηριακή Νόσος Άνω Άκρων;

Ο ρόλος των αρτηριών είναι να μεταφέρουν αίμα πλούσιο σε οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα (εικόνα 1). Όταν μία από τις αρτηρίες μεταξύ του θώρακα και της άκρας χείρας, που είναι υπεύθυνες για την αιμάτωση του άνω άκρου, παρουσιάσει κάποιο κώλυμα, καταλήγει σε μειωμένη αιμάτωση και παροχή οξυγόνου στο χέρι. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται αποφρακτική αρτηριακή νόσος των άνω άκρων.

Περισσότερα...

Τι Είναι Οι Νεφραγγειακές Παθήσεις;

Οι νεφραγγειακές παθήσεις, δηλαδή η στένωση της νεφρικής αρτηρίας ή η θρόμβωση της νεφρικής φλέβας, επηρεάζουν τη λειτουργία των αγγείων των νεφρών. Όταν η αιματική ροή μέσα στα νεφρά είναι φυσιολογική, τα νεφρά σας φιλτράρουν το αίμα σας και αποβάλλουν τις άχρηστες και τοξικές ουσίες του σώματός σας στα ούρα. Τα νεφρά σας επίσης βοηθούν στον έλεγχο της αρτηριακής σας πίεσης μέσω ενός ορμονορυθμιστικού μηχανισμού.

Περισσότερα...

Τι Είναι Η Μεσεντέριος Ισχαιμία;

Η μεσεντέριος ισχαιμία ή ισχαιμία εντέρου αποτελεί μια πάθηση, η οποία σχετίζεται με τις μεσεντέριες αρτηρίες. Οι μεσεντέριες αρτηρίες, δηλαδή η κοιλιακή αρτηρία, η κάτω μεσεντέριος αρτηρία, η άνω μεσεντέριος αρτηρία και οι κλάδοι των έσω λαγονίων αρτηριών, έχουν τον ρόλο της παροχής του αίματος στο παχύ και το λεπτό έντερο. Στην περίπτωση που υπάρξει κώλυμα στη ροή του αίματος προς τις μεσεντέριες αρτηρίες, έχουμε πλημμελή οξυγόνωση του εντέρου και, κατ’ επέκταση, ισχαιμία εντέρου. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η μεσεντέριος ισχαιμία - ισχαιμία εντέρου σχετίζεται με το λεπτό έντερο.

Πολλές φορές, πρέπει να υπάρχει στένωση ή απόφραξη περισσότερων από μία μεσεντέριων αρτηριών, για να εμφανιστεί ισχαιμία εντέρου. Το σύμπτωμα του σφοδρού κοιλιακού άλγους είναι πολύ πιθανό όταν συμβεί στένωση ή απόφραξη. Η μη επαρκής αιμάτωση του εντέρου θα επιδεινώσει την απόφραξη όσο περνάει ο καιρός και το έντερο θα οδηγηθεί σε νέκρωση.

Οξεία Και Χρόνια Ισχαιμία Εντέρου

Η ισχαιμία εντέρου - μεσεντέριος ισχαιμία μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Στην οξεία ισχαιμία εντέρου, τα συμπτώματα θα ξεκινήσουν απότομα και πολύ σύντομα η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Στη χρόνια ισχαιμία εντέρου τα συμπτώματα διαρκούν για πολύ χρόνο, ενώ, σε άλλες περιπτώσεις η χρόνια ισχαιμία εντέρου μπορεί, εντελώς απροειδοποίητα και εξαιρετικά γρήγορα, με μετατραπεί σε οξεία ισχαιμία εντέρου.

Μεσεντέριος Ισχαιμία: Παράγοντες Κινδύνου

Η ισχαιμία εντέρου συνδέεται με διάφορα αίτια, για τα οποία θα μιλήσουμε παρακάτω, αλλά και με ορισμένους παράγοντες οι οποίοι φαίνεται ότι μπορούν να αυξήσουν τις πιθανότητες εμφάνισης της πάθησης. Ως παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη μεσεντερίου ισχαιμίας, λοιπόν, ορίζονται οι εξής:

• η μεγάλη ηλικία (>60 ετών)
• το κάπνισμα και
• η υψηλή χοληστερόλη.

Μεσεντέριος Ισχαιμία: Ποια Είναι Τα Συμπτώματά Της;

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την ισχαιμία εντέρου θα εμφανιστούν είτε σταδιακά, όταν πρόκειται για χρόνια μεσεντέρια ισχαιμία, είτε ξαφνικά, για την περίπτωση που η ισχαιμία εντέρου είναι οξεία.

Συμπτώματα Χρόνιας Εντερικής Ισχαιμίας

Το κύριο σύμπτωμα της επί εδάφους χρόνιας ισχαιμίας είναι έντονο κοιλιακό άλγος 15 με 30 λεπτά μετά το γεύμα. Η εντόπισή του μπορεί να είναι σε οποιοδήποτε σημείο της κοιλιάς, συνήθως όμως εμφανίζεται στη μεσότητα της άνω κοιλίας. Ο πόνος διαρκεί για 60 με 90 λεπτά και μετά εξαφανίζεται. Δυστυχώς, επανεμφανίζεται κατά το επόμενο γεύμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί ασθενείς με χρόνια ισχαιμία να αποφεύγουν να τρώνε για να μην βιώνουν τον έντονο πόνο, με αποτέλεσμα την απώλεια σωματικού βάρους.

Μερικές φορές τα συμπτώματα της χρόνιας ισχαιμίας μπορεί να είναι ασαφή ή παρεμφερή με άλλων παθήσεων. Ο αγγειοχειρουργός θα τα αξιολογήσει και με κατάλληλες εξετάσεις θα αποκλείσει τις άλλες παθήσεις προτού καταλήξει στη διάγνωση της μεσεντερίου ισχαιμίας.

Συνοψίζοντας τα συμπτώματα της χρόνιας μεσεντέριας ισχαιμίας, προκύπτουν τα εξής:

• πόνος στην κοιλιά: Ο κοιλιακός πόνος επιδεινώνεται σιγά - σιγά για κάποιες εβδομάδες ή και μήνες.
• κοιλιακοί σπασμοί: Οι σπασμοί αυτοί ακολουθούν κάθε γεύμα και μπορεί να διαρκούν από μισή ώρα μέχρι και 3 ώρες ακόμα.
• απώλεια βάρους: Αυτή έρχεται ως συνέπεια της μη κατανάλωσης φαγητού εξαιτίας του πόνου και των κοιλιακών σπασμών που ακολουθούν κάθε γεύμα.
• αδιαθεσία
• διάρροια
• ναυτία
• έμετος
• μετεωρισμός κοιλίας
• δυσκοιλιότητα

Συμπτώματα Οξείας Ισχαιμίας Εντέρου

Στην οξεία ισχαιμία το κύριο σύμπτωμα είναι ξαφνικός και έντονος πόνος στο στομάχι που δεν υφίεται ούτε με τη χρήση ναρκωτικών αναλγητικών. Μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία και έμετο.

Μεσεντέριος Ισχαιμία: Ποια Είναι Τα Αίτια Εμφάνισής Της;

Τα αίτια που συνδέονται με την ισχαιμία εντέρου διαφοροποιούνται ανάλογα με το αν πρόκειται για χρόνια ή οξεία ισχαιμία εντέρου.

Η αθηροσκλήρωση, η οποία επιβραδύνει τη ροή του αίματος εντός των μεσεντερίων αρτηριών, είναι η πιο συχνή αιτία χρόνιας μεσεντέριας ισχαιμίας. Φυσιολογικά το εσωτερικό των αρτηριών σας είναι ομαλό και λείο, με την πάροδο των χρόνων όμως αναπτύσσεται μια ανώμαλη προβολή από το εσωτερικό τοίχωμα που στενεύει ή αποφράσει των αυλό και ονομάζεται αθηρωματική πλάκα. Η πλάκα αποτελείται από χοληστερόλη, ασβέστιο και ινώδη ιστό και σταδιακά οδηγεί σε μείωση της αιματικής ροής στο όργανο που η αρτηρία αρδεύει (έντερο).

Η εμβολή είναι η κυριότερη αιτία της οξείας ισχαιμίας. Ένας θρόμβος που έχει σχηματιστεί σε κάποιο σημείο του καρδιαγγειακού συστήματος αποκολλάται, ταξιδεύει με την αιματική ροή και μπορεί να ενσφηνωθεί σε κάποια από τις μεσεντέριες αρτηρίες, διακόπτοντας απότομα τη ροή αίματος. Συνήθως οι θρόμβοι αυτοί προέρχονται από την καρδιά και είναι πιο συχνοί σε ασθενείς με καρδιακή αρρυθμία ή καρδιακές παθήσεις.

Άλλες καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε μεσεντέριο ισχαιμία - ισχαιμία εντέρου είναι οι παρακάτω:

• Χαμηλή αρτηριακή πίεση.
• Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια.
• Αορτικός διαχωρισμός.
• Απόφραξη των μεσεντέριων φλεβών.
• Διαταραχές πηκτικότητας
• Σπάνιες παθήσεις των αιμοφόρων αγγείων, όπως η ινομυϊκή δυσπλασία και η αρτηρίτιδα.

Η μεσεντέριος ισχαιμία - εντερική ισχαιμία είναι μια σοβαρή και επείγουσα πάθηση με αιφνίδια έναρξη και γρήγορη επιδείνωση. Είναι σημαντικό για τον ασθενή να ενημερώσει τον γιατρό του ή να επισκεφθεί τα επείγοντα περιστατικά, στην περίπτωση που αισθανθεί οποιοδήποτε από τα συμπτώματα τα οποία αποδίδονται στην ισχαιμία εντέρου.

Mεσεντέριος Iσχαιμία: Ποιες Εξετάσεις Χρειάζονται Για Τη Διάγνωσή Της;

Ο αγγειοχειρουργός μπορεί να υποβάλλει τον ασθενή σε διάφορες εξετάσεις για να αποκλείσει παθήσεις με παρόμοια συμπτώματα, προτού καταλήξει στην ισχαιμία εντέρου. Εκτός από το ιατρικό ιστορικό και τη φυσική εξέταση (περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικά με τη συχνότητα, τη διάρκεια και την εντόπιση των συμπτωμάτων), συμπληρωματικές εξετάσεις για την αξιολόγηση της κυκλοφορίας του εντέρου είναι οι παρακάτω:

• Αγγειογραφία ή αρτηριογραφία. Είναι η εξέταση εκλογής, ειδικά για την οξεία ισχαιμία, όπου η γρήγορη διάγνωση παίζει σημαντικό ρόλο για την έκβαση της πάθησης. Γίνεται συνήθως με παρακέντηση της μηριαίας αρτηρίας (μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η βραχιόνιος). Με τη χρήση ακτίνων x, ειδικοί καθετήρες καθοδηγούνται έως τις μεσεντέριες αρτηρίες, όπου με την έγχυση σκιαγραφικών ουσιών μέσα από τον καθετήρα σκιαγραφείται το αρτηριακό δίκτυο άρδευσης του εντέρου, αναδεικνύοντας έτσι τυχόν στενώσεις ή αποφράξεις στις μεσεντέριες αρτηρίες. Το πλεονέκτημά της είναι ότι ταυτόχρονα μπορούμε να επέμβουμε θεραπευτικά για την διόρθωση στενώσεων ή αποφράξεων.
• Duplex υπερηχογράφημα (triplex). Με τη χρήση ηχητικών κυμάτων υψηλής συχνότητας καθορίζει τη ροή του αίματος στο εσωτερικό των αρτηριών και προσδιορίζει αρτηρίες με στένωση ή απόφραξη. Απαιτεί χρόνο για την εκτέλεσή της και η ακρίβεια της μπορεί να περιοριστεί από την παρουσία αέρα εντός του εντέρου.
• Αιματολογικές εξετάσεις. Ασθενείς με οξεία ισχαιμία στη γενική αίματος παρουσιάζουν συνήθως λευκοκυττάρωση (αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων). Η οξέωση στα αέρια αίματος συχνά σχετίζεται με σοβαρή κάκωση του εντέρου.
• Αξονική τομογραφία (CT) ή αξονική αγγειογραφία (CTA). Η CTA δημιουργεί λεπτομερείς τρισδιάστατες εικόνες των αγγείων μετά από την ανασύσταση πολλαπλών μετωπιαίων και οβελιαίων λήψεων με τη χρήση σκιαγραφικού. Είναι σημαντική για τη διάγνωση του αορτικού διαχωρισμού καθώς και άλλων παθήσεων από τα ενδοκοιλιακά όργανα.
• Η μαγνητική αγγειογραφία (MRA). Η MRA δημιουργεί επίσης τρισδιάστατες εικόνες των αιμοφόρων αγγείων. Η χρήση της περιορίζεται από την παρουσία μεταλλικών εμφυτευμάτων στο σώμα σας (βηματοδότης, τεχνητό ισχίο ή γόνατο). 

Mεσεντέριος Iσχαιμία: Ποια Είναι Η Κατάλληλη Θεραπεία;

Ο στόχος της θεραπείας της μεσεντέριας ισχαιμίας (οξείας και χρόνιας) είναι η διάνοιξη των αρτηριών, ώστε το αίμα που φτάνει στο έντερο να εξασφαλίζει τη φυσιολογική λειτουργία του. Αυτό θα πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν την εγκατάσταση μόνιμης βλάβης στο έντερο. Συνεπώς, ανάλογα με την περίπτωση (οξεία ή χρόνια), ο αγγειοχειρουργός σας μπορεί να αντιμετωπίσει μια μεσεντέρια ισχαιμία - ισχαιμία εντέρου στα πλαίσια του επείγοντος ή ως μία προγραμματισμένη επέμβαση.

Δημιουργία Χειρουργικής Παράκαμψης

Για χρόνια ισχαιμία εντέρου μια μέθοδος θεραπείας είναι η ενδαρτηρεκτομή της μεσεντέριας αρτηρίας διαμέσου της αορτής. Ο αγγειοχειρουργός, μέσω μιας μεγάλης τομής στην κοιλιά σας (υπερυπομφάλια), βρίσκει την έκφυση της μεσεντερίου από την αορτή και αφαιρεί την αθηρωματική πλάκα από τον αυλό της, αυξάνοντας έτσι την παροχή αίματος προς το έντερό σας. Άλλη μία θεραπευτική επιλογή είναι η δημιουργία χειρουργικής παράκαμψης. Ο αγγειοχειρουργός χρησιμοποιεί μία φλέβα σας ή ένα συνθετικό μόσχευμα δημιουργώντας έναν νέο δρόμο για την παροχή αίματος στο έντερο περιφερικότερα της στενώσεως/αποφράξεως, την οποία και παρακάμπτει. Ο αγγειοχειρουργός θα συμβουλεύσει τον ασθενή για το ποια επέμβαση είναι καλύτερη για εκείνον βάσει της ιδιαιτερότητας της καταστάσής του.

Αγγειοπλαστική Και Τοποθέτηση Ενδοπρόθεσης (Stent)

Η αγγειοπλαστική και τοποθέτηση ενδοπρόθεσης (stent) είναι μία νεότερη μέθοδος επανασυραγγοποίησης της μεσεντερίου αρτηρίας και των κλάδων της για τη βελτίωση της αιματικής ροής στο έντερο. Μπορεί να πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα με την αγγειογραφία. Μέσα από τον ειδικό καθετήρα που έχει προωθηθεί μέχρι τη μεσεντέριο αρτηρία, προάγει ένα μπαλόνι στη περιοχή της στένωσης το οποίο διαστέλλεται και απωθεί την πλάκα προς το τοίχωμα της αρτηρίας ανοίγοντας έτσι τον αυλό της. Στη συνέχεια μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση ενός μικρού μεταλλικού νάρθηκα (stent) για την υποστήριξη των τοιχωμάτων της αρτηρίας και να διατηρηθεί με τον τρόπο αυτό ανοικτός ο αυλός της.

Φαρμακευτική Αγωγή - Θρομβολυτικά

Η θεραπεία της οξείας μεσεντέριας ισχαιμίας συνήθως είναι επείγουσα, γιατί στην κατάσταση αυτή μπορεί να συμβεί άμεσα ισχαιμική νέκρωση εντέρου. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο αγγειοχειρουργός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει ειδικά φάρμακα, που ονομάζονται θρομβολυτικά, για τη διαλύση ενός θρόμβου, εάν αυτός βέβαια διαγνωστεί έγκαιρα. Η διαδικασία αυτή επίσης μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με την αγγειογραφία, όπου ο αγγειοχειρουργός χορηγεί τα θρομβολυτικά μέσα από τον ειδικό καθετήρα κατευθείαν στον θρόμβο. Ωστόσο, ο αγγειοχειρουργός μπορεί να χρειαστεί να αφαιρέσει τον θρόμβο χειρουργικά όταν υπάρχουν ενδείξεις εντερικής νέκρωσης ή πολύ λίγος χρόνος διαθέσιμος για τη δράση της θρομβολυτικής αγωγής.

Αφαίρεση Του Κατεστραμμένου Τμήματος Του Εντέρου

Σε περιπτώσεις οξείας ισχαιμίας, τμήματα του εντέρου μπορεί να έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Εκτός από την αποκατάσταση της αιματικής ροής στις μεσεντέριες αρτηρίες, μπορεί να απαιτείται η αφαίρεση του κατεστραμμένου τμήματος του εντέρου. Αυτή είναι μία απόφαση που ο αγγειοχειρουργός σας παίρνει σε συνεργασία με τους γενικούς χειρουργούς.

Δεδομένου ότι η αποτελεσματικότητα, ο κίνδυνος και η αντοχή στον χρόνο της κάθε μεθόδου αντιμετώπισης της εντερικής ισχαιμίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, ο αγγειοχειρουργός σας θα σας συμβουλεύσει σχετικά με το πoια μέθοδος είναι η καλύτερη για την περίπτωσή σας.

Ο αγγειοχειρουργός - ενδαγγειαχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος διαθέτει μεγάλη εμπειρία και εξειδίκευση στις παθήσεις των αρτηριών, καθώς και στην αποτελεσματική θεραπεία τους. Μάθετε ό,τι είναι απαραίτητο να γνωρίζετε σχετικά με την ισχαιμία εντέρου - το ισχαιμικό εντέρου, καλέστε μας στο τηλέφωνο επικοινωνίας και κλείστε το ραντεβού σας.