Άρθρα

Η εφαρμογή laser για ευρυαγγείες ποδιών, για ευρυαγγείες προσώπου ή μύτης και για κιρσούς αποτελεί μια σύγχρονη μέθοδο, η οποία αποκαθιστά το πρόβλημα στα κάτω άκρα και το πρόσωπο αναίμακτα, ανώδυνα και σε σύντομο χρόνο. 

Οι ευρυαγγείες και οι κιρσοί αποτελούν κοινά προβλήματα που επηρεάζουν, σε μεγάλο βαθμό, την εμφάνιση αλλά και την υγεία πολλών ανθρώπων. Οι ευρυαγγείες είναι μικρές, διατεταμένες φλέβες κοντά στην επιφάνεια του δέρματος, συνήθως στα πόδια και το πρόσωπο ή συγκεκριμένα στη μύτη, ενώ οι κιρσοί είναι μεγαλύτερες, φουσκωμένες φλέβες που συχνά προκαλούν πόνο και δυσφορία. Η τεχνολογία λέιζερ, που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας, παρέχει μια μη επεμβατική λύση για την αφαίρεσή τους με εξαιρετικά αποτελέσματα για τον ασθενή. 

Πώς Γίνεται Η Αφαίρεση Με Λέιζερ

Η αφαίρεση κιρσών και ευρυαγγειών με λέιζερ απαιτεί, τουλάχιστον 2 συνεδρίες, αλλά αυτές μπορεί να αυξηθούν ανάλογα με την έκταση του εκάστοτε προβλήματος. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι αρκετά γρήγορη (η ακριβής διάρκεια διαφέρει από τη μία περίπτωση στην άλλη) και είναι πολύ σημαντικό για τον ασθενή το γεγονός ότι δεν απαιτείται κάποιου είδους αναισθησία, γεγονός που του επιτρέπει και την άμεση επάνοδο στην καθημερινότητά του. Ωστόσο, ο αγγειοχειρουργός θα συζητήσει με τον ασθενή τις επιλογές που έχει στην περίπτωση που αισθανθεί κάποιου είδους δυσφορία από τη θεραπεία με laser. Το λέιζερ τελευταίας τεχνολογίας που χρησιμοποιείται εγγυάται τη μικρότερη δυνατή ενόχληση του ασθενή, ακόμα και αν πρόκειται για πιο μεγάλες ευρυαγγείες ή κιρσούς.

Πώς Λειτουργεί Η Θεραπεία Λέιζερ

Η μέθοδος του λέιζερ στέλνει ισχυρές εκρήξεις φωτός στο δέρμα που απορροφάται από τις ευρυαγγείες οι οποίες σταδιακά εξαφανίζονται. Η θερμότητα από το λέιζερ μπορεί να είναι ηπίως επώδυνη και υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να προκαλέσει έγκαυμα και ουλή στο δέρμα.

Κατά τη θεραπεία με laser, γίνεται αποστολή ισχυρών εκρήξεων φωτός στο δέρμα, το οποίο απορροφάται από τους κιρσούς και τις ευρυαγγείες που σιγά - σιγά αρχίζουν να εξαφανίζονται. Το λέιζερ παράγει θερμότητα, η οποία συμβάλλει στην πήξη του αίματος. Έτσι, το πάσχον αγγείο καταρρέει και σφραγίζεται, με αποτέλεσμα να εξαλείφεται σταδιακά η αγγειακή βλάβη που έχει δημιουργηθεί.

Κατά την εφαρμογή του λέιζερ, ο ασθενής μπορεί να νιώσει μια ήπια ενόχληση λόγω της θερμότητας που εκπέμπεται για την καταστροφή των πασχόντων αγγείων, ενώ μπορεί να δημιουργηθεί μια πρόσκαιρη και ελαφριά ερυθρότητα, η οποία δεν κρατάει περισσότερο από μερικές μέρες.

Τι Γίνεται Μετά Τη Θεραπεία

Μετά από έναν κύκλο θεραπειών για κιρσούς ή ευρυαγγείες με λέιζερ, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες άμεσα. Ωστόσο, είναι πιθανό να υπάρξει κάποια ερυθρότητα, αποχρωματισμός, πρήξιμο ή ελαφριά ενόχληση σαν ήπιο έγκαυμα από τον ήλιο στην περιοχή της θεραπείας. Πρόκειται για “παρενέργειες” οι οποίες υποχωρούν μέσα σε λίγες μόνο ημέρες, συνήθως όχι περισσότερες από 3.

Συνιστάται στους ασθενείς να φορούν ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης ή ειδικό κολάν, ούτως ώστε να βοηθήσουν την κυκλοφορία του αίματος και να βελτιώσουν την ανάρρωση. Η χρήση του κολάν ή των καλτσών είναι απαραίτητη για να τη συγκράτηση και τη συγκόλληση των τοιχωμάτων των αγγείων μεταξύ τους, ώστε να καταστραφούν μόνιμα οι ευρυαγγείες ή οι κιρσοί, και κρατά γύρω στη μία εβδομάδα.

Η κάλυψη του δέρματος στα σημεία όπου έχει εφαρμοστεί λέιζερ και η αποφυγή της άμεσης έκθεσής του στον ήλιο είναι δύο πολύ σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέξει ο ασθενής, όπως και η χρήση αντηλιακού με τουλάχιστον 30 δείκτη προστασίας. Ο αγγειοχειρουργός δίνει στον ασθενή ακριβείς οδηγίες για μετά τη θεραπεία των κιρσών ή ευρυαγγειών με laser, ειδικά για εκείνον και με βάση το πώς έχει ανταποκριθεί στη θεραπεία, καθώς κάθε περίπτωση είναι μοναδική.

Πόσο Σύντομα Φαίνονται Τα Αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα της θεραπείας με λέιζερ μπορούν να φανούν από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες μετά το πέρας της. Οι μικρότερες ευρυαγγείες συνήθως εξαφανίζονται πιο γρήγορα, ενώ οι μεγαλύτερες φλέβες μπορεί να χρειαστούν περισσότερο χρόνο μέχρι να υποχωρήσουν εντελώς. Σημειώνεται πως, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι φλέβες μπορεί να γίνουν πιο σκούρες αμέσως μετά τη θεραπεία, όπως μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση ενός μώλωπα. Ωστόσο, αυτό αποτελεί μια προσωρινή κατάσταση και υποχωρεί σταδιακά, σε διάστημα λίγων εβδομάδων συνήθως, καθώς το σώμα απορροφά τις κατεστραμμένες φλέβες.

Πόσες Συνεδρίες Χρειάζονται

Κάθε περίπτωση ασθενή είναι μοναδική, γι’ αυτό και δεν είναι δυνατόν να προκαθοριστεί με απόλυτη βεβαιότητα ο ακριβής αριθμός των συνεδριών που θα χρειαστούν, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι κιρσοί και οι ευρυαγγείες του προσώπου και μύτης ή των κάτω άκρων. Αυτό που πρέπει να έχει υπόψη του ο ασθενής είναι πως ο αριθμός των συνεδριών που απαιτούνται για την πλήρη αφαίρεση των ευρυαγγειών και των κιρσών εξαρτάται από τον αριθμό, το μέγεθος και τη σοβαρότητα των φλεβών. Συνήθως, απαιτούνται 1-3 συνεδρίες για μικρές έως μεσαίου μεγέθους ευρυαγγείες και κιρσούς. Οι μεγαλύτεροι κιρσοί και ευρυαγγείες μπορεί να απαιτούν περισσότερες συνεδρίες, ενώ ενδέχεται να πρέπει να γίνει και συνδυασμός θεραπειών, όπως στην περίπτωση που υπάρχει σοβαρή φλεβική ανεπάρκεια.

Επικοινωνήστε σήμερα με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Μπέλλο και κλείστε το ραντεβού σας, για να ενημερωθείτε αναφορικά με το laser για κιρσούς και ευρυαγγείες κάτω άκρων ή προσώπου, τη διαδικασία που ακολουθείται, τις ενδεχόμενες παρενέργειες, την τιμή και σχετικά με ό,τι είναι χρήσιμο να γνωρίζετε για την επαναστατική αυτή “επέμβαση”.

Οι ευρυαγγείες στα πόδια αποτελούν μια πάθηση των κάτω άκρων, η οποία μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε μεν ηλικία αλλά, με την πάροδο του χρόνου, οι πιθανότητες εμφάνισης αυξάνονται και ιδιαίτερα στις γυναίκες, τις οποίες και αφορά κατά κύριο λόγο. Μαθαίνοντας τι είναι οι ευρυαγγείες, τα αίτια και τους παράγοντες που ενδεχομένως συμβάλλουν στην εμφάνισή τους, μπορούμε να προχωρήσουμε στην έγκαιρη αντιμετώπισή τους και να λύσουμε το κυρίως αισθητικό πρόβλημα που αυτές δημιουργούν.

Τι Είναι

Οι ευρυαγγείες είναι μικρές φλέβες κόκκινου, μπλε ή μωβ χρώματος, οι οποίες είναι παθολογικά διατεταμένες. Τα διατεταμένα αυτά αγγεία του δέρματος είναι στην ουσία μια ήπια μορφή κιρσών και διακρίνονται εύκολα κάτω από την επιδερμίδα, χωρίς να προεξέχουν. Οι ευρυαγγείες μπορεί να εμφανίζονται μεμονωμένα ή ως φλεβικοί σχηματισμοί μεγάλης έκτασης και η διάμετρός τους διαφέρει ανά περίπτωση, καθώς κυμαίνεται μεταξύ 0.1mm και 1mm.

Αίτια

Τα αίτια που φαίνεται πως προκαλούν τις ευρυαγγείες των ποδιών σχετίζονται με την ανεπάρκεια ή μη σωστή λειτουργία των βαλβίδων στο εσωτερικό κάποιων από τις φλέβες. Οι βαλβίδες, όταν λειτουργούν ορθά, αποτρέπουν την παλινδρόμηση του αίματος, η οποία οδηγεί στην αύξηση της φλεβικής πίεσης των κάτω άκρων, και το αίμα επιστρέφει κανονικά στην καρδιά από την περιφέρεια με τη βοήθεια των φλεβών. Στην περίπτωση, όμως, που οι βαλβίδες υπολειτουργούν και συμβαίνει παλινδρόμηση του αίματος, έχουμε τη διόγκωση της φλέβας και τη δημιουργία ευρυαγγειών.

Η κληρονομικότητα αποτελεί έναν βασικό παράγοντα εμφάνισης ευρυαγγειών στα πόδια. Στην περίπτωση, δηλαδή, που υπάρχει σε μία οικογένεια ένα μέλος με ευρυαγγείες στα πόδια είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί και σε άλλα μέλη το ίδιο πρόβλημα.  

Παράγοντες Εμφάνισης Των Ευρυαγγειών Στα Πόδια

Πέρα από τα προαναφερθέντα αίτια πρόκλησης των ευρυαγγειών στα πόδια, άλλες αιτίες είναι οι εξής:

• Ορμονικοί παράγοντες, όπως είναι η εφηβεία, η εγκυμοσύνη, η εμμηνόπαυση ή και ενδεχόμενη ορμονοθεραπεία για την εμμηνόπαυση. Ακόμα, στην κατηγορία αυτή εντάσσεται και η λήψη αντισυλληπτικών χαπιών.
• Διάφορες συνθήκες εργασίας και καθημερινότητας, όπως είναι η πολύωρη καθιστική στάση του σώματος και η ορθοστασία.
• Απουσία σωματικής άσκησης από την καθημερινότητα.
• Η παχυσαρκία.
• Διάφορες παθήσεις και μικροτραυματισμοί στην περιοχή των ποδιών.
• Η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία. 

Συμπτώματα

Οι ευρυαγγείες στα πόδια αποτελούν μια πάθηση η οποία, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, δημιουργεί προβλήματα σε καθαρά αισθητικό επίπεδο και επηρεάζει αρνητικά την εικόνα των ποδιών. Πρόκειται, όμως, για μια πάθηση η οποία δεν προκαλεί συνήθως άλλου είδους συμπτώματα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί κάποιος να εμφανίσει ορισμένα συμπτώματα χαμηλής έντασης, τα οποία να οφείλονται τελικά σε ευρυαγγείες.

Τα συμπτώματα αυτά, όταν υπάρχουν, είναι πιο ήπια το πρωί και γίνονται όλο και πιο έντονα μέχρι το βράδυ, και είναι τα παρακάτω:

• Αίσθηση βάρους στα πόδια: Ενδέχεται να υπάρχει η αίσθηση πως τα πόδια είναι βαριά και κουρασμένα.
• Νυχτερινές κράμπες: Στην περίπτωση που παρατηρηθούν κράμπες κατά τις νυχτερινές ώρες, πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο ύπαρξης ευρυαγγειών.
• Ήπιο πρήξιμο στην περιοχή των αστραγάλων: Μπορεί να παρατηρηθεί ένα ελαφρύ οίδημα στους αστραγάλους στο τέλος της ημέρας.
• Ελαφρά τσιμπήματα: Ένα άλλο σύμπτωμα ίσως είναι η αίσθηση ήπιου τσιμπήματος στην περιοχή.  
• Αίσθημα καύσους: Συνήθως, προκαλείται μια αίσθηση ελαφριάς θερμότητας στα κάτω άκρα.
• Φαγούρα - Κνησμός: Πρόκειται για μια ήπια αίσθηση κνησμού, η οποία περιορίζεται στην περιοχή των ευρυαγγειών.
• Ήπιος πόνος: Πέρα από τη φαγούρα, ενδέχεται να υπάρχει ένας πολύ ελαφρύς πόνος, ο οποίος εντοπίζεται στην περιοχή των ευρυαγγειών. 

Διάγνωση

Η διάγνωση των ευρυαγγειών στα πόδια γίνεται εύκολα, καθώς πρόκειται για μια πάθηση αρκετά ξεκάθαρη. Ωστόσο, μέσω της κλινικής εξέτασης του ασθενή, ο αγγειοχειρουργός θα μπορέσει να αξιολογήσει την κατάσταση πολύ καλύτερα και, επιπλέον, να προτείνει την καλύτερη δυνατή λύση για τη θεραπεία τους, που είναι και το πιο βασικό.

Η διαδικασία της διάγνωσης από τον αγγειοχειρουργό ξεκινά με τη λήψη του πλήρους ιατρικού ιστορικού του ασθενή. Δεδομένου ότι οι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι πολύ ισχυροί για την περίπτωση της συγκεκριμένης πάθησης, ο αγγειοχειρουργός θα πρέπει να γνωρίζει αν η κληρονομικότητα ή ενδεχόμενες προηγούμενες παθήσεις έχουν συμβάλλει στην εμφάνιση των ευρυαγγειών.

Στη συνέχεια, θα διενεργήσει μια υπερηχογραφική μελέτη, ώστε να αξιολογήσει το φλεβικό σύστημα με απώτερο στόχο τον εντοπισμό ενδεχόμενης φλεβικής ανεπάρκειας, η αντιμετώπιση της οποίας τίθεται σε προτεραιότητα.  

Ακόμα, με τη χρήση μεθόδων διαδερμικής διαφανοσκόπησης και τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, την οποία έχει στη διάθεσή του ο αγγειοχειρουργός, μπορούν να γίνει εντοπισμός των τροφοφόρων φλεβών και, έτσι, να προσδιοριστούν καλύτερα τα βήματα και ο τρόπος για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των ευρυαγγειών.

Θεραπεία

Για τη θεραπεία των ευρυαγγειών ακολουθούνται οι εξής μέθοδοι:

• laser
• μικρο-θερμοπηξία
• σκληροθεραπεία

Θεραπεία Με Λέιζερ

Η θεραπεία με laser περιλαμβάνει την αποστολή ισχυρών εκρήξεων φωτός προς το δέρμα, το οποίο απορροφούν οι ευρυαγγείες με αποτέλεσμα σιγά - σιγά να υποχωρούν. Η μέθοδος αντιμετώπισης με τη χρήση λέιζερ είναι αποτελεσματική εφόσον εντοπιστούν οι σωστές φλέβες και εφαρμοστεί στην ιδανική φάση της θεραπείας των ευρυαγγειών. Σημειώνεται πως η θερμότητα που προκαλεί το laser είναι λίγο επώδυνη, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο πρόκλησης ουλής και εγκαύματος στο δέρμα, γι’ αυτό και χρειάζεται γνώση και πολλή προσοχή.

Θεραπεία Μέσω Μικρο-θερμοπηξίας

Κατά τη μέθοδο της μικρο-θερμοπηξίας, της τεχνικής Veinwave, γίνεται χρήση ενέργειας ραδιοκυμάτων υψηλής συχνότητας (4 million Hertz). Η διαδικασία, η οποία ακολουθείται, ξεκινά με την απόδοση θερμικής ενέργειας με παλμικό τρόπο μέσω μιας τριχοειδούς βελόνας, η οποία έχει διάμετρο 0,075mm, η οποία θα προξενήσει εστιασμένη θερμοπηξία και θα διακόψει τη ροή του αίματος προς το αγγείο.

Οι ευρυαγγείες, έτσι, υποχωρούν χωρίς η επιδερμίδα ή οι παρακείμενοι ιστοί να διατρέχουν κάποιον κίνδυνο βλάβης. Για τον λόγο αυτό, η μικρο-θερμοπηξία αποτελεί μια εξαιρετικά ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισης των ευρυαγγειών και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη αποτελεσματικότητα.

Μεταξύ των πολύ σημαντικών πλεονεκτημάτων της θεραπείας με μικρο-θερμοπηξία έχουμε τα εξής:

• Ο πόνος είναι σαφώς λιγότερος.
• Πρόκειται για μια θεραπεία, η οποία είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους δέρματος.
• Μπορεί να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός ως προς αυτό.
• Η πιθανότητα να σχηματιστεί κάποια ουλή ή να δημιουργηθεί κάποιο έγκαυμα είναι μηδενική.
• Η πιθανότητα μελάγχρωσης του δέρματος (pigmentation) απουσιάζει.

Σκληροθεραπεία

Η σκληροθεραπεία αποτελεί μια μέθοδο για την αντιμετώπιση των ευρυαγγειών των κάτω άκρων, η οποία ξεκίνησε να χρησιμοποιείται κατά τη δεκαετία του 1960 και γνώρισε σημαντική πρόοδο κατά τη δεκαετία του 1990. Στις μέρες μας, η σκληροθεραπεία επιλέγεται από τους αγγειοχειρουργούς πολύ συχνά λόγω των εξαιρετικών αποτελεσμάτων που εγγυάται και την ασφάλεια που προσφέρει στον ασθενή.

Κατά τη μέθοδο της σκληροθεραπείας, εγχύονται σκληρυντικές ουσίες, ο ρόλος των οποίων είναι να βλάπτουν το ενδοθήλιο, την εσωτερική επένδυση δηλαδή, των ευρυαγγειών ελεγχόμενα και, με τον τρόπο αυτό, να εξαλείφονται συστηματικά. Οι ουσίες εγχύονται μέσω ειδικών βελόνων, οι οποίες είναι πολύ λεπτές και δεν είναι καθόλου επώδυνες για τον ασθενή. Έτσι, η φλέβα μετατρέπεται σε ινώδη χορδή και απορροφάται.  

Το πλεονέκτημα των σκληρυντικών ουσιών που έχουμε σήμερα στη διάθεσή μας είναι πως, κατά την έγχυσή τους, ο ασθενής είτε δεν αισθάνεται απολύτως τίποτα είτε νιώθει μια εξαιρετικά ήπια ενόχληση. Από την 4η με 6η εβδομάδα, ο ασθενής βλέπει ήδη τα αποτελέσματα της έγχυσης και τη βελτίωση των ευρυαγγειών.

Η σκληροθεραπεία με σκληρυντικές ουσίες αποτελεί μία ασφαλή και ανώδυνη μέθοδο για την αντιμετώπιση των ευρυαγγειών, αλλά οι συνεχείς εξελίξεις στον τομέα δίνουν στον αγγειοχειρουργό και τους ασθενείς του τη δυνατότητα να επιλέξουν και μια ελαφρώς διαφοροποιημένη εκδοχή της, η οποία είναι η σκληροθεραπεία με τη χρήση αφρού. Η μετατροπή του σκληρυντικού φαρμάκου σε αφρό, μέσω μιας ειδικής τεχνικής, πολλαπλασιάζει τη δράση του, γεγονός που είναι ζητούμενο ειδικά στην περίπτωση ευρυαγγειών των κάτω άκρων οι οποίες είναι μεγάλες σε μέγεθος ή σε περιπτώσεις δικτυωτών φλεβών, οι οποίες πρέπει οπωσδήποτε να θεραπεύονται κατά το πρώτο στάδιο της θεραπευτικής διαδικασίας.

Η επιλογή της κατάλληλης κάθε φορά μεθόδου θεραπείας των ευρυαγγειών στα πόδια είναι απόφαση του υπεύθυνου αγγειοχειρουργού. Κάθε περίπτωση ασθενή με ευρυαγγείες στα κάτω άκρα είναι διαφορετική, γι’ αυτό και το πλάνο αντιμετώπισης πρέπει να είναι πάντα εξατομικευμένο. Από τη μέθοδο θεραπείας μέχρι τον αριθμό των συνεδριών που θα χρειαστούν και όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες, ο αγγειοχειρουργός θα σχεδιάσει βήμα - βήμα τον τρόπο με τον οποίο ο ασθενής θα απαλλαγεί άμεσα και ανώδυνα από τις ευρυαγγείες ποδιών που τον ταλαιπωρούν. 

Μετά Τη Θεραπεία

Τα ακριβή βήματα μετά τη θεραπεία των ευρυαγγειών στα πόδια θα καθοριστούν επακριβώς σύμφωνα με τη μέθοδο αντιμετώπισης που ακολουθήθηκε και την περίπτωση του εκάστοτε ασθενή. Ο αγγειοχειρουργός θα δώσει στον ασθενή λεπτομερείς οδηγίες για μετά τη θεραπεία, αλλά υπάρχουν μερικά γενικά πράγματα που κάθε ασθενής πρέπει να έχει υπόψη του και αυτά είναι τα εξής:

• Περπάτημα τουλάχιστον 20 λεπτών αμέσως μετά το τέλος της θεραπείας και ειδικά εάν πρόκειται για σκληροθεραπεία μεγάλων ευρυαγγειών και δικτυωτών φλεβών.
• Χρήση καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης ή ελαστικού επιδέσμου για ορισμένο χρονικό διάστημα, το οποίο θα καθοριστεί από το μέγεθος των φλεβών οι οποίες υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Στην περίπτωση, όμως, ευρυαγγειών μικρού μεγέθους δεν απαιτείται χρήση συμπίεσης, είτε με κάλτσες είτε με επίδεσμο.
• Χρήση χλιαρού νερού κατά το μπάνιο, αλλά όχι ζεστού για διάστημα περίπου μίας εβδομάδας.
• Αποφυγή έκθεσης στην ηλιακή και υπεριώδη ακτινοβολία για διάστημα 2 εβδομάδων.
• Αποφυγή έντονης σωματικής άσκησης για διάστημα μίας εβδομάδας. Η ήπια άσκηση και οι λοιπές καθημερινές δραστηριότητες επιτρέπονται κανονικά και άμεσα μετά τη θεραπεία. 

Κόστος

Το κόστος για τη θεραπεία των ευρυαγγειών εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη μέθοδο αντιμετώπισης που θα κρίνει ο αγγειοχειρουργός ότι είναι η καλύτερη δυνατή από κάθε άποψη για τον εκάστοτε ασθενή. Η ακριβής κατάσταση των ευρυαγγειών θα καθορίσει το πώς θα θεραπευτούν, τον αριθμό των απαραίτητων συνεδριών και τη φαρμακευτική ουσία η οποία θα χρησιμοποιηθεί. Όλα αυτά, σε συνδυασμό και με μια σειρά από άλλους παράγοντες για τους οποίους ο αγγειοχειρουργός θα ενημερώσει τον ασθενή, θα διαμορφώσουν το τελικό κόστος.    

Καλέστε μας στο τηλέφωνο επικοινωνίας και κλείστε το ραντεβού σας με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο. Ενημερωθείτε σήμερα αναφορικά με τις ευρυαγγείες ποδιών, μαθαίνοντας τι είναι, τι τις προκαλεί και πώς μπορείτε να τις αντιμετωπίσετε αποτελεσματικά, ώστε να απαλλαγείτε από τα συμπτώματα που σας ταλαιπωρούν και να βελτιώσετε την εικόνα των κάτω άκρων και την καθημερινότητά σας.

Τι είναι;

Η φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων είναι μια κατάσταση όπου οι βαλβίδες ορισμένων φλεβών των ποδιών δεν λειτουργούν σωστά και το αίμα δεν επιστρέφει αποτελεσματικά στην καρδιά. Αυτό οδηγεί σε συσσώρευση αίματος στις φλέβες, προκαλώντας διόγκωση, πόνο και άλλες δυσάρεστες συμπτώσεις. Με τον όρο “φλεβική ανεπάρκεια” αναφερόμαστε είτε σε ανεπάρκεια της μείζονος σαφηνούς φλέβας είτε σε ανεπάρκεια της ελάσσονος σαφηνούς είτε σε ανεπάρκεια των διατιτραινουσών φλεβών. Η φλεβική ανεπάρκεια μπορεί να είναι χρόνια ή ήπια και συχνά συνδέεται με την ανάπτυξη ευρυαγγειών και κιρσών. 

Στάδια

Η φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων εξελίσσεται σε 6 διαφορετικά στάδια, με κάθε ένα από τα οποία να δίνει διαφορετικές ενδείξεις:

1ο Στάδιο

Στο πρώτο στάδιο της φλεβικής ανεπάρκειας εμφανίζονται οι ευρυαγγείες. Πρόκειται για μικρές διατεταμένες φλέβες, τις οποίες μπορούμε να διακρίνουμε πολύ καθαρά κάτω από την επιφάνεια του δέρματος. Μαζί με τις ευρυαγγείες, στο στάδιο αυτό ο ασθενής ενδέχεται να αισθάνεται και μια μικρή δυσφορία.

2ο Στάδιο

Οι κιρσοί, οι διογκωμένες φλέβες που είναι είναι εύκολα ορατές κάτω από το δέρμα, αποτελούν το δεύτερο στάδιο της φλεβικής ανεπάρκειας. Εδώ η δυσφορία που προκαλείται είναι μεγαλύτερη, ενώ ενδέχεται να βιώνει και κάποιας έντασης πόνο ο ασθενής.

3ο Στάδιο

Στο τρίτο στάδιο της φλεβικής ανεπάρκειας οι κιρσοί παραμένουν, με τη διόγκωση να αυξάνεται, προστίθεται πρήξιμο (οίδημα), ενώ ενδέχεται να παρατηρηθούν και δερματικές αλλαγές όπως δερματίτιδα και έλκη.

4ο Στάδιο

Στο τέταρτο στάδιο εξακολουθεί να υπάρχει ό,τι και στο τρίτο και, επιπλέον, μπορεί να παρατηρηθούν δερματικές αλλοιώσεις με τη μορφή της μελάγχρωσης.

5ο Στάδιο

Χωρίς να υποχωρεί κάποιο από τα συμπτώματα του τέταρτου σταδίου, στο πέμπτο στάδιο έχουμε σκληρία δέρματος και υποδόριου, αλλά και φλεγμονή αυτού.

6ο Στάδιο

Στο έκτο στάδιο η φλεγμονή του δέρματος διαδέχεται τη διάνοιξή του, εισέρχονται μικρόβια και, αναλόγως της έντασης του προβλήματος, έχουμε λοίμωξη του δέρματος η οποία μπορεί να είναι από επιφανειακή μέχρι πολύ βαθιά.

Συμπτώματα; Προκαλείται Πόνος Από Τη Φλεβική Ανεπάρκεια;

Ο πόνος αποτελεί ένα από τα συμπτώματα της φλεβικής ανεπάρκειας και, συγκεκριμένα, ένα σύμπτωμα που συναντάται στο 2ο στάδιο της πάθησης και, συνήθως, είναι πιο έντονο μετά από πολύωρη ορθοστασία ή παραμονή σε καθιστή θέση.

Άλλα συμπτώματα της φλεβικής ανεπάρκειας είναι τα παρακάτω:                                                                                                                                                                                                                  

• Αίσθημα βάρους ή κόπωσης στα πόδια.
• Πρήξιμο (οίδημα) στους αστραγάλους και τις γάμπες.
• Κνησμός και δερματικός ερεθισμός.
• Κράμπες, κυρίως κατά τις νυχτερινές ώρες.
• Δερματικές αλλαγές όπως ξηρότητα, αποχρωματισμός, λιποδερματοσκλήρυνση και έλκη.
• Αιμωδίες, οι οποίες μπορεί να προκαλούν ένα αίσθημα καύσους ή μυρμηγκιάσματος.

Αιτίες

Κάποιες από τις αιτίες της φλεβικής ανεπάρκειας φαίνεται πως είναι οι εξής:                                                                                                   

• Κληρονομικότητα: Οικογενειακό ιστορικό φλεβικών προβλημάτων, το οποίο επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τους άνδρες.
• Ηλικία: Η ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο φλεβικής ανεπάρκειας.
• Γυναικείο φύλο - Ορμονικές διαταραχές: Οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς λόγω ορμονικών αλλαγών κατά την εγκυμοσύνη και την εμμηνόπαυση, ενώ η χρήση αντισυλληπτικών χαπιών μπορεί επίσης να παίξει σημαντικό ρόλο.
• Παχυσαρκία: Το υπερβολικό βάρος αυξάνει την πίεση στις φλέβες των ποδιών.
• “Κακή” διατροφή: Το καθημερινό πρόγραμμα διατροφής που είναι πλούσιο σε επεξεργασμένες τροφές και φτωχό σε βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά ενδέχεται να είναι ένας παράγοντας που θα ενισχύσει την πρόκληση φλεβικής ανεπάρκειας.
• Καθιστικός τρόπος ζωής: Η έλλειψη κίνησης μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση.
• Πολύωρη ορθοστασία: Όπως ακριβώς και ο καθιστικός τρόπος ζωής, έτσι και η ορθοστασία πολλών ωρών μπορεί να έχει τα ίδια αποτελέσματα.
• Τραυματισμοί: Διάφοροι τραυματισμοί στα πόδια μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία των φλεβών. 

Διάγνωση

Η κλινική εξέταση και η καταγραφή του πλήρους ιατρικού ιστορικού του ασθενή αποτελούν τα πρώτα και βασικά σημεία της διάγνωσης της φλεβικής ανεπάρκειας. Ο αγγειοχειρουργός, λοιπόν, ξεκινάει από τη φυσική εξέταση, όπου γίνεται ανίχνευση ευρυαγγειών, κιρσών και οιδήματος, προκειμένου να καθοριστεί το στάδιο της φλεβικής ανεπάρκειας, περνάει στην καταγραφή των συμπτωμάτων και του οικογενειακού ιατρικού ιστορικού και συνεχίζει με τον υπερηχογραφικό έλεγχο (triplex) του φλεβικού συστήματος των κάτω άκρων. Μέσω του υπερηχογραφήματος αυτού, μπορεί να διαπιστωθεί η ανεπάρκεια των φλεβικών βαλβίδων και να εντοπιστούν τα φλεβικά στελέχη στα οποία παλινδρομεί το αίμα.

Επιπλοκές

Η ανεπάρκεια φλεβών, εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές. Οι κίνδυνοι που υπάρχουν, πέρα από τις καταστάσεις που περιγράφονται στα στάδια της φλεβικής ανεπάρκειας, είναι οι εξής:

• Η δημιουργία θρόμβων αίματος στις φλέβες: Η θρόμβωση αποτελεί μια κατάσταση η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική εμβολή.
• Αιμορραγία μετά από τραυματισμό (ακόμη και μικρό) ή και αυτόματη.
• Το φλεβικό έλκος: Η θεραπεία του έλκους είναι πολύ σημαντική, καθώς η φλεγμονή και η λοίμωξη που έχουν δημιουργηθεί θα αρχίσουν να προχωρούν σε μεγαλύτερο βάθος.

Θεραπείες

Η θεραπεία για τη φλεβική ανεπάρκεια καθορίζεται ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η αντιμετώπιση, δηλαδή, της πάθησης μπορεί να περιλαμβάνει συντηρητικά μέσα σε κάποιες περιπτώσεις ασθενών, ενώ σε άλλες να είναι το χειρουργείο η κατάλληλη θεραπευτική λύση.

Συντηρητικές Θεραπείες

Στα συντηρητικά μέσα αντιμετώπισης περιλαμβάνονται τα εξής:                                                                                                                                                            

• Κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης, οι οποίες βοηθούν στη βελτίωση της ροής του αίματος.
• Φαρμακευτική αγωγή, κατά την οποία μπορεί να γίνεται χρήση φλεβοτονικών, αντιφλεγμονωδών ή και αντιπηκτικών (σε περίπτωση θρόμβωσης) φαρμάκων.
• Αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπου μπορεί να συσταθεί απώλεια βάρους, τακτική άσκηση και αποφυγή παρατεταμένης ορθοστασίας ή καθιστής θέσης.

Επεμβατικές Θεραπείες

Στις επεμβατικές θεραπείες για την ανεπάρκεια των φλεβών συναντάμε τις εξής λύσεις αντιμετώπισης:                                                                                                                                            

• Χειρουργική επέμβαση με αφαίρεση των κιρσών μέσω μικροχειρουργικών τομών.
• Χρήση επεμβατικού laser ή RF (ραδιοσυχνότητες) για τη θερμική κατάλυση της μείζονος, ελάσσονος σαφηνούς και των διατιτραινουσών φλεβών.
• Εφαρμογή επιφανειακού laser ή θερμοπηξία με ραδιοσυχνότητες, όπου χρησιμοποιούνται θερμικές μέθοδοι για την καταστροφή των προβληματικών φλεβών.
• Κλασική σκληροθεραπεία με έγχυση σκληρυντικής ουσίας στις φλέβες για να κλείσουν.
• Σκληροθεραπεία με αφρό, όπου η ουσία που χρησιμοποιείται μετατρέπεται σε αφρό με αποτέλεσμα η δράση του να πολλαπλασιάζεται. 

Συμβουλές Για Βελτίωση Της Κατάστασης

Ακολουθώντας μερικές πρακτικές συμβουλές, ένας ασθενής με φλεβική ανεπάρκεια μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση και να προλάβει την επιδείνωσή της. 5 βασικά σημεία που μπορεί να προσέξει κανείς είναι τα εξής:

• Τακτική άσκηση, όπως είναι το περπάτημα ή το ποδήλατο.
• Ανύψωση των ποδιών, ούτως ώστε να βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος.
• Υγιεινή διατροφή, που σημαίνει κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες και χαμηλών σε αλάτι και λιπαρά.
• Κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης, καθώς η καθημερινή χρήση τους συμβάλλει στην πρόληψη της διόγκωσης και υποστηρίζει τη φλεβική κυκλοφορία.
• Αποφυγή σφιχτών ρούχων και, ειδικά στα πόδια και τη μέση, λόγω του ότι μπορεί να εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος.

Κόστος Θεραπείας

Το κόστος της θεραπείας για τη φλεβική ανεπάρκεια ποικίλλει ανάλογα με τη μέθοδο αντιμετώπισης που θα κριθεί ως η πιο αποτελεσματική για τον εκάστοτε ασθενή, την έκταση της θεραπείας και ανάλογα με μια σειρά από παράγοντες για τους οποίους ο ασθενής συζητά πάντα από κοντά με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό.

Η φλεβική ανεπάρκεια του επιπολής δικτύου των κάτω άκρων είναι μια σοβαρή κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι απαραίτητες για την αποφυγή επιπλοκών και τη βελτίωση της κατάστασης του ασθενή. Με τη σωστή ιατρική φροντίδα και τις απαραίτητες αλλαγές στον τρόπο ζωής, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να διαχειριστούν αποτελεσματικά αυτή την κατάσταση και να διατηρήσουν την κινητικότητά τους και την υγεία των ποδιών τους.

Επικοινωνήστε τηλεφωνικά με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο σήμερα. Ενημερωθείτε πλήρως σχετικά με τη φλεβική ανεπάρκεια, μάθετε τι ακριβώς είναι, ποιοι παράγοντες ευθύνονται για την εμφάνισή τους και ποια συμπτώματα προκαλούν. Κλείστε το ραντεβού σας με τον Δρ. Μπέλλο, πραγματοποιήστε τη διάγνωση και αντιμετωπίστε αποτελεσματικά την πάθηση με βάση το εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας που θα σχεδιάσει ειδικά για εσάς.

Το σύνδρομο Klippel-Trenaunay (KTS) είναι μια σπάνια συγγενής αγγειακή διαταραχή στην οποία ένα άκρο μπορεί να επηρεαστεί από:

• port wine stains δηλαδή κόκκινα-μοβ σημάδια στο δέρμα που αφορούν τα αιμοφόρα αγγεία και δημιουργούν μια εικόνα στο δέρμα σας σαν λεκέ από κρασί,
• κιρσούς και/ή
• υπερβολική ανάπτυξη οστών και μαλακών ιστών.

Το σκέλος μπορεί να είναι μεγαλύτερο, μακρύτερο και/ή πιο ζεστό από το κανονικό. Η αιτία είναι άγνωστη. 

Σύνδρομο Klippel-Trenaunay: Πότε Πρέπει Να Αναζητήσω Θεραπεία;

Τα συμπτώματα και η σοβαρότητα του συνδρόμου Klippel-Trenaunay ποικίλλουν ανά ασθενή. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία από το προσβεβλημένο άκρο, λοίμωξη του δέρματος, αίμα στα ούρα ή αιμορραγία από το ορθό/κόλπο. Ο ασθενής θα μπορούσε, επίσης, να εμφανίσει πόνο στα άκρα, θρόμβους αίματος, αναιμία και επιληπτικές κρίσεις.

Ο ασθενής θα πρέπει να αναζητήσει θεραπεία για την ανακούφιση του πόνου και των συμπτωμάτων όπως απαιτείται.

Ποιες Είναι Οι Θεραπευτικές Επιλογές Για Το Σύνδρομο Klippel-Trenaunay;

Οι στόχοι της θεραπείας είναι η μείωση των συμπτωμάτων και η μείωση του κινδύνου επιπλοκών. Ο αγγειοχειρουργός θα συστήσει στον ασθενή την επιλογή θεραπείας που είναι κατάλληλη για εκείνον.

Η θεραπεία για το σύνδρομο Klippel-Trenaunay περιλαμβάνει πολυεπιστημονική εμπειρογνωμοσύνη. Συνεργαζόμαστε με κάθε ασθενή ξεχωριστά για να προσδιορίσουμε τις συγκεκριμένες ανάγκες του/της και να προσαρμόσουμε τη θεραπεία ανάλογα με την περίπτωση. Παραδείγματα επιλογών θεραπείας αναφέρονται αναλυτικά παρακάτω. Ο ασθενής θα πρέπει να μιλήσει με τον αγγειοχειρουργό σχετικά με τις ιδιαιτερότητες της περίπτωσής του.

Μπορεί να συνταγογραφηθούν φάρμακα και συμπληρώματα σιδήρου, καθώς και κάλτσες συμπίεσης για την ανακούφιση του πόνου και του οιδήματος.

Η χειρουργική επέμβαση και άλλες ελάχιστα επεμβατικές θεραπείες είναι μερικές φορές απαραίτητες για τη θεραπεία του KTS και των επιπλοκών του.

Χειρουργική Και Ελάχιστα Χειρουργική Αντιμετώπιση

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη για το σύνδρομο Klippel-Trenaunay για τη μείωση της απειλής σοβαρών επιπλοκών, όπως αιμορραγία, θρόμβωση και έλκος. Οι χειρουργικές θεραπείες πραγματοποιούνται σε νοσοκομείο από Αγγειοχειρουργό.

Σαφηνεκτομή Και Κιρσεκτομές Με Απολίνωση Φλεβών

Απολίνωση σημαίνει το χειρουργικό δέσιμο των φλεβών μέσω μιας μικρής τομής στο δέρμα για να αποτραπεί η συγκέντρωση αίματος. Η απολίνωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με αφαίρεση της μείζονος σαφηνούς φλέβας. Σε πολλές περιπτώσεις, η φλέβα αφαιρείται χρησιμοποιώντας μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία που ονομάζεται θερμική κατάλυση (laser ή RF).

Ενδοφλέβια Θερμική Κατάλυση

Η ενδοφλέβια θερμική κατάλυση είναι μια νεότερη εκδοχή της σαφηνεκτομής. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, χρησιμοποιούνται laser ή ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας (RF) για τη δημιουργία έντονης τοπικής θερμότητας στη φλέβα. Η τεχνολογία είναι διαφορετική με κάθε τύπο πηγής ενέργειας, αλλά και οι δύο μορφές τοπικής θερμότητας κλείνουν τη στοχευμένη φλέβα. Αυτή η θεραπεία κλείνει τις προβληματικές φλέβες αλλά τις αφήνει στη θέση τους, ώστε να υπάρχει ελάχιστη αιμορραγία και μώλωπες. Σε σύγκριση με την απολίνωση και την σαφηνεκτομή, η ενδοφλέβια θερμική κατάλυση έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο πόνο και ταχύτερη επιστροφή στις κανονικές δραστηριότητες, με παρόμοια αισθητικά αποτελέσματα.

Σκληροθεραπεία

Μπορεί να συνιστάται σκληροθεραπεία. Η σκληροθεραπεία περιλαμβάνει την έγχυση ενός διαλύματος απευθείας στους κιρσούς που προκαλούν την σύγκλειση και την εξαφάνισή τους. Συνήθως απαιτούνται αρκετές θεραπείες σκληροθεραπείας για να επιτευχθούν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η σκληροθεραπεία με αφρό είναι μια παραλλαγή της διαδικασίας που εκτελείται υπό την καθοδήγηση υπερήχων και περιλαμβάνει την έγχυση του σκληρυντικού παράγοντα σε μορφή αφρού. Ο αφρός μετακινεί το αίμα έξω από τη φλέβα, έτσι ο σκληρυντικός παράγοντας θα έχει καλύτερη επαφή με το τοίχωμα της φλέβας για να επιτύχει καλύτερη σύγκλειση αυτής. Η σκληροθεραπεία μπορεί να εξαλείψει τον πόνο και την ενόχληση των κιρσών και βοηθά στην πρόληψη επιπλοκών όπως η φλεβική αιμορραγία και το έλκος.

Θεραπεία Με Επιφανειακά Laser

Η θεραπεία με επιφανειακά laser είναι διαθέσιμη για να ελαφρύνει ή να αφαιρέσει τα port wine stains. Η θεραπεία με laser και παλμικό φως προκαλούν θέρμανση του αιμοφόρου αγγείου και οδηγούν στη συρρίκνωσή του. Η θεραπεία με laser είναι επίσης αποτελεσματική για τη θεραπεία μικρών κιρσών. Η θεραπεία με laser μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσθετη θεραπεία μετά από σκληροθεραπεία, ενδοφλέβιες επεμβάσεις θερμικής κατάλυσης ή χειρουργικές επεμβάσεις μεγαλύτερων φλεβών. Οι θεραπείες με laser μπορεί να απαιτούν αρκετές συνεδρίες, σε διαστήματα εβδομάδων, για τη σωστή θεραπεία του προβλήματος.

Ποια Είναι Τα Προσδοκώμενα Οφέλη Της Θεραπείας;

Στο ιατρείο μας συνεργαζόμαστε με κάθε ασθενή για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων συμπτωμάτων του KTS. Τα αποτελέσματα είναι γενικά πολύ καλά. Ο εξειδικευμένος αγγειοχειρουργός-ενδαγγειοχειρουργός, Δρ. Ιωάννης Μπέλλος, διαθέτει μεγάλη εξειδίκευση στην αντιμετώπιση αρτηριακών, φλεβικών και λεμφαγγειακών παθήσεων. Εάν εμφανίσετε κάποια από τα συμπτώματα του συνδρόμου Klippel-Trenaunay, πραγματοποιήστε άμεσα την επικοινωνία σας μαζί του!

Τι Είναι Η Επιπολής Θρομβοφλεβίτιδα;

Ο όρος θρομβοφλεβίτιδα σημαίνει ότι υπάρχει θρόμβος αίματος στη φλέβα (θρόμβωση ή θρομβοεμβολή) που προκαλεί οίδημα και πόνο.

Επιπολής θρομβοφλεβίτιδα (επιφανειακή): Εάν η φλέβα που έχει τον θρόμβο βρίσκεται ακριβώς κάτω από το δέρμα, ονομάζεται επιπολής φλεβοθρόμβωση ή επιφανειακή θρομβοφλεβίτιδα. Αυτός ο τύπος θρόμβου συνήθως δεν ταξιδεύει στους πνεύμονες, εκτός εάν φτάσει στις βαθιές φλέβες. Όμως, η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα μπορεί να είναι επώδυνη και μπορεί να χρειαστεί θεραπεία.

Εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ): Εάν ο θρόμβος αίματος βρίσκεται στις φλέβες βαθιά στο σώμα, ονομάζεται εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ). Αυτός ο τύπος θρόμβου μπορεί να ταξιδέψει στους πνεύμονες (πνευμονική εμβολή) και να εμποδίσει τη ροή του αίματος στους πνεύμονες. Σε σοβαρές περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Όλες οι ΕΒΦΘ απαιτούν άμεση θεραπεία.

Τι Προκαλεί Την Επιπολής Θρομβοφλεβίτιδα;

Η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό στο χέρι ή το πόδι, από ενδοφλέβια γραμμή για χορήγηση φαρμάκων (από φλεβοκαθετήρα), ή από άγνωστη αιτία. Οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου είναι οι ίδιοι με εκείνους που παρατηρούνται σε όσους πάσχουν από εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ) και περιλαμβάνουν:

• Μια κληρονομική (οικογενειακή) πάθηση που αυξάνει τον κίνδυνο για σχηματισμό θρόμβων (θρομβοφιλία)
• Καρκίνο και ορισμένες θεραπείες καρκίνου (χημειοθεραπεία)
• Μεγάλες περιόδους ακινησίας που μειώνουν τη ροή του αίματος στις φλέβες σας, όπως:

α) Πολύωρη καθιστική θέση π.χ. σε αυτοκίνητο, λεωφορείο, τρένο ή αεροπλάνο

β) Μετά από χειρουργική επέμβαση ή σοβαρό τραυματισμό

• Εγκυμοσύνη και τις πρώτες 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό
• Ηλικία, > 40 ετών (αν και μπορεί να σχηματιστούν θρόμβοι σε οποιαδήποτε ηλικία)
• Να είναι κάποιος υπέρβαρος
• Λήψη αντισυλληπτικών χαπιών ή ορμονοθεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας για μετεμμηνοπαυσιακά συμπτώματα
• Τοποθέτηση κεντρικού φλεβικού καθετήρα ή βηματοδότη

Ποια Είναι Τα Συμπτώματα Της Επιπολής Θρομβοφλεβίτιδας;

Η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα - επιπολής φλεβική θρόμβωση παρουσιάζει κάποια βασικά συμπτώματα όπως:

• Πρήξιμο του ποδιού ή του χεριού (μερικές φορές αυτό συμβαίνει ξαφνικά)

• Πόνο ή ευαισθησία στην περιοχή του θρόμβου
• Αίσθημα αυξημένης θερμότητας στην περιοχή του θρόμβου
• Κόκκινο ή αποχρωματισμένο δέρμα στην περιοχή του θρόμβου

Εάν η θρομβοφλεβίτιδα προκαλεί έντονο πόνο ή αποσπά τον ασθενή από τις καθημερινές του δραστηριότητες, θα πρέπει να μιλήσει με τον αγγειοχειρουργό σχετικά με τις επιλογές θεραπείας.

Πώς Γίνεται Η Διάγνωση Της Επιπολής Θρομβοφλεβίτιδας;

Η υποψία ύπαρξης επιπολής θρομβοφλεβίτιδας μπορεί να επιβεβαιωθεί από τον Ιατρό έπειτα από κλινική εξέταση του ασθενούς. Όμως, χρειάζεται έγχρωμο υπερηχογράφημα φλεβών (triplex), για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Ο υπέρηχος είναι επίσης σημαντικός επειδή περίπου το 20% των ατόμων με επιπολής θρομβοφλεβίτιδα έχουν επίσης και ΕΒΦΘ.

Πολλές φορές, ασθενείς που έχουν επιπολής θρομβοφλεβίτιδα καθυστερούν να δουν έναν γιατρό, νομίζοντας ότι έχουν μυϊκή καταπόνηση ή διάστρεμμα χάνοντας πολύτιμο χρόνο καθώς η θρόμβωση μπορεί να επεκτείνεται.

Επιπολής Θρομβοφλεβίτιδα: Διαχείριση Και Θεραπεία

Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές για ασθενείς με επιπολής θρομβοφλεβίτιδα;

Ο κύριος στόχος όταν ένας ασθενής ξεκινά τη θεραπεία για την επιπολής θρομβοφλεβίτιδα είναι να ελέγξει τον πόνο και τη φλεγμονή.

Η θεραπεία περιλαμβάνει: 

Για τον πόνο:

• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη παυσίπονα (ΜΣΑΦ) όπως η ιβουπροφαίνη
• Ζεστές κομπρέσες

Για φλεγμονή και πρήξιμο: 

• Ανύψωση ποδιών κατά την ξεκούραση
• Κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης
• Ο ασθενής να παραμένει δραστήριος και μην κάθεται ακινητοποιημένος για πολύ

Άλλες ιατρικές θεραπείες:

Τις περισσότερες φορές, η θεραπεία για ασθενείς με επιπολής θρομβοφλεβίτιδα περιλαμβάνει μόνο τρόπους διαχείρισης του πόνου και της φλεγμονής. Ωστόσο, εάν ο ασθενής κινδυνεύει να αναπτύξει ΕΒΦΘ ή έχει προβλήματα που επηρεάζουν τον τρόπο πήξης του αίματός του, πιθανότατα θα χρειαστεί να πάρει αντιπηκτικά φάρμακα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα υποχωρεί μέσα σε λίγες εβδομάδες.

Πότε είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση για την επιπολής θρομβοφλεβίτιδα;

Εάν ο ασθενής έχει επιπολής θρομβοφλεβίτιδα και κιρσούς, ο γιατρός μπορεί να του μιλήσει για χειρουργική θεραπεία. Ο συνδυασμός αυτών των καταστάσεων θέτει τον ασθενή σε μεγαλύτερο κίνδυνο να έχει και νέα επιφανειακή φλεβοθρόμβωση μετά την υποχώρηση της αρχικής. Ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί αυτός ο κίνδυνος είναι να χειρουργηθούν οι κιρσοί.

Οι τύποι χειρουργικής επέμβασης περιλαμβάνουν:

• Laser ή RF ablation (ενδοφλέβια θερμική κατάλυση),
• Venaseal (σύγκλειση με «κόλλα») ή
• κλασική χειρουργική σαφηνεκτομή.

Ο εξειδικευμένος αγγειοχειρουργός - ενδαγγειοχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος βρίσκεται στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αντιμετώπιση της επιφανειακής θρομβοφλεβίτιδας άνω και κάτω άκρων. Ο ιατρός διαθέτει μεγάλη κατάρτιση και πολυετή εμπειρία στη διάγνωση και αντιμετώπιση φλεβικών, αρτηριακών και λεμφαγγειακών παθήσεων, αποτελώντας τον πλέον ειδικό για τη θεραπεία των παραπάνω παθήσεων. Πραγματοποιήστε άμεσα την επικοινωνία σας μαζί του και προγραμματίστε το ραντεβού σας.

Τι Είναι Το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης;

Το σύνδρομο πυελικής συμφόρησης (ΣΠΣ) είναι μια χρόνια πάθηση που εμφανίζεται σε γυναίκες, κατά την οποία κιρσοί σχηματίζονται μέσα στην περιοχή της πυέλου. Οι κιρσοί είναι διογκωμένες, ελικοειδείς και επιμηκυμένες φλέβες λόγω της φτωχής λειτουργίας τους.

Το σύνδρομο συχνά προκαλεί έναν σταθερό, βύθιο πόνο στην περιοχή της πυέλου, που λέγεται ότι επιδεινώνεται σε διαφορετικούς χρόνους και σε διαφορετικές καταστάσεις. Γυναίκες που έχουν γεννήσει, παρουσιάζουν περισσότερες πιθανότητες εκδήλωσης του συνδρόμου

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι μπορεί να είναι η αιτία του πόνου σε έως και 30% των γυναικών με χρόνιο πυελικό άλγος. 

Ποια Είναι Τα Συμπτώματα Του Συνδρόμου;

Οι γυναίκες με ΣΠΣ γενικά αναφέρουν ότι ο βύθιος πόνος είναι χρόνιος, αλλά επιδεινώνεται σε ορισμένες καταστάσεις, όπως:

• μετά από ορθοστασία για μεγάλο χρονικό διάστημα
• στις μέρες πριν την εμμηνόρροια
• τα απογεύματα
• κατά τη διάρκεια και μετά τη σεξουαλική επαφή
• στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης.

Εκτός από τον πόνο, οι γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν και άλλα συμπτώματα του ΣΠΣ καθώς και διαφορετικούς συνδυασμούς αυτών των συμπτωμάτων. Η σοβαρότητα μπορεί επίσης να ποικίλει αρκετά μεταξύ των ατόμων. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν:

• δυσμηνόρροια (επώδυνη εμμηνόρροια)
• μεγαλύτερη της συνηθισμένης αιμορραγία κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως
• οσφυαλγία
• κατάθλιψη
• κούραση
• κιρσώδεις φλέβες γύρω από τον αιδοίο, τους γλουτούς και τα πόδια
• ανώμαλη κολπική έκκριση
• οίδημα του κόλπου ή του αιδοίου
• ευαισθησία στη περιοχή της κοιλιάς
• αυξημένη ούρηση
• συμπτώματα ευερέθιστου εντέρου
• άλγος στο ισχίο 

Ποιες Είναι Οι Αιτίες Και Οι Παράγοντες Κινδύνου;

Η εγκυμοσύνη θεωρείται σήμερα η πιο κοινή αιτία του ΣΠΣ. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η εγκυμοσύνη μπορεί να εμφανίσει αυτή την κατάσταση:

• Η εγκυμοσύνη μπορεί να προκαλέσει δομικές αλλαγές στη λεκάνη της γυναίκας. Αυτές οι αλλαγές μπορούν να επηρεάσουν μερικά αιμοφόρα αγγεία και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης κιρσών.
• Ένας άλλος παράγοντας κινδύνου είναι ότι το σώμα μιας γυναίκας συνήθως αυξάνει τα υγρά και το βάρος για να στηρίξει το μωρό της. Μερικές φορές οι φλέβες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον όγκο του υγρού και διογκώνονται, οι βαλβίδες τους καταστρέφονται και οδηγούν στην ανάπτυξη κιρσών.
• Ένας άλλος λόγος σύμφωνα με τον οποίο η εγκυμοσύνη προκαλεί ΣΠΣ είναι επειδή η αύξηση των οιστρογόνων αποδυναμώνει το τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων οδηγώντας στην ανάπτυξη κιρσών.

Ως εκ τούτου, οι γυναίκες που είχαν προηγουμένως εγκυμοσύνη είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ΣΠΣ, ενώ ο κίνδυνος πιστεύεται ότι αυξάνεται με τον αριθμό των τοκετών μιας γυναίκας. 

Πώς Γίνεται Η Διάγνωση;

Το ΣΠΣ μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο να διαγνωσθεί και οι γιατροί πρέπει συχνά να διεξάγουν πολλαπλές διαγνωστικές εξετάσεις για να αποκλείσουν άλλες πιθανές αιτίες των συμπτωμάτων σας, όπως:

• υπέρηχος
• λαπαροσκόπηση (μια χειρουργική διαδικασία που χρησιμοποιεί μικρές κάμερες για να κοιτάξει μέσα στην κοιλιά-πύελο)
• αξονική τομογραφία-αγγειογραφία
• μαγνητική τομογραφία-αγγειογραφία
• φλεβογραφία

Το υπερηχογράφημα προτιμάται συχνά ως το πρώτο βήμα στη διάγνωση του PCS, καθώς είναι δυνατόν να ανιχνευθούν οι κιρσοί αιδοίου καθώς και να εκτιμηθεί η ροή του αίματος.

Ποιες Μέθοδοι Θεραπείας Προτείνονται;

Η θεραπεία για ΣΠΣ αποσκοπεί συνήθως στη μείωση και την ανακούφιση των συμπτωμάτων. Δυστυχώς, δεν υπάρχει σαφής θεραπεία για την πάθηση και μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

Τα φάρμακα που είναι διαθέσιμα για να βοηθήσουν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων σας περιλαμβάνουν:

• τα ΜΣΑΦ (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα)
• φάρμακα χρόνιου πόνου (όπως η γκαμπαπεντίνη, αμιτριπτυλίνη)

Επί του παρόντος, η πιο επιτυχημένη θεραπεία είναι μια ελάχιστα επεμβατική χειρουργική διαδικασία που ονομάζεται εμβολισμός των πυελικών φλεβών. Αυτή η διαδικασία αποκλείει ορισμένες κιρσώδεις φλέβες που πιστεύεται ότι είναι η πηγή του πόνου.

Πολλές μελέτες έχουν δείξει σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων σε γυναίκες που υποβλήθηκαν σε εμβολισμό. Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε επέμβαση, υπάρχουν κίνδυνοι και δεν είναι όλες οι γυναίκες κατάλληλες για αυτήν την επιλογή θεραπείας. Ο αγγειοχειρουργός είναι ο ειδικός ιατρός που θα εκτιμήσει την κατάσταση της ασθενούς και θα κρίνει αν θα ωφεληθεί από τη συγκεκριμένη επέμβαση. 

Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης Κατά Την Εγκυμοσύνη

Τα συμπτώματα του ΣΠΣ συχνά επιδεινώνονται στα τέλη της εγκυμοσύνης καθώς το μωρό μεγαλώνει και βαραίνει. Επιπρόσθετη πίεση ασκείται στις κιρσώδεις φλέβες, οι οποίες συχνά οδηγούν σε αύξηση του πόνου που προκαλείται από την πάθηση.

Το ΣΠΣ δεν είναι μια κατάσταση που θα επηρεάσει το προσδόκιμο επιβίωσης, αλλά έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει σημαντικά την ποιότητα ζωής. Τα συμπτώματα όπως ο χρόνιος πόνος, ο πόνος κατά τη σεξουαλική επαφή και η δυσμηνόρροια μπορεί να οδηγήσουν σε μείωση της σωματικής δραστηριότητας, απώλεια της λειτουργίας και κατάθλιψη.

Μια διάγνωση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα επηρεάσει σε αυτό το βαθμό - το ΣΠΣ ποικίλλει σημαντικά από πλευράς βαρύτητας.

Λάβετε υπόψη σας ότι υπάρχουν διαθέσιμες θεραπείες για να ελαχιστοποιηθούν τα συμπτώματά σας και να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση. Συζητήστε με το γιατρό σας σχετικά με τις επιλογές σας.

Ο βραβευμένος αγγειοχειρουργός - ενδαγγειοχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος ασχολείται με τη διάγνωση, πρόληψη, θεραπεία αλλά και έρευνα των φλεβικών παθήσεων προσφέροντας ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπείας σε κάθε ασθενή ανάλογα με την περίπτωσή του. Πραγματοποιήστε σήμερα την επικοινωνία σας με τον γιατρό και προγραμματίστε το ραντεβού σας, για να συζητήσετε μαζί του σχετικά με το πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν οι κιρσοί στην ευαίσθητη περιοχή και οι κιρσοί στα γεννητικά όργανα στην εγκυμοσύνη.

Venaseal  ή «σούπερ κόλλα».
Σύστημα σύγκλεισης για τη μόνιμη θεραπεία των κιρσών.

Τι είναι το Venaseal
Είναι η πρώτη συσκευή που χρησιμοποιεί κόλλα (συγκολλητικό παράγοντα) για την σφράγιση (σύγκλειση) των επιφανειακών φλεβών (μείζων-ελάσσων σαφηνής ), δίνοντας στους ασθενείς με κιρσούς μία επιπλέον θεραπευτική επιλογή. Ειδικότερα αποτελείται από έναν ειδικά σχεδιασμένο συγκολλητικό παράγοντα (n-butyl-2-cyanoacrylate) και το σύστημα διανομής του, που περιλαμβάνει έναν καθετήρα, οδηγό σύρμα, το πιστόλι- διανομέα και σύριγγες (εικόνα 1).

Περισσότερα...

Τι Είναι Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου;

Σύνδρομο θωρακικής εξόδου (ΣΘΕ) είναι η παρουσία συμπτωμάτων στο χέρι και το βραχίονα που οφείλονται στην πίεση των νεύρων ή των αγγείων έναντι της στενής αυτής ανατομικής περιοχής (θωρακική έξοδος). Το ανατομικό στοιχείο της θωρακικής εξόδου κάθε ανθρώπου είναι ένας μικρός χώρος ακριβώς πίσω και κάτω από την κλείδα μας. Τα αγγεία και τα νεύρα που κατανέμονται στο χέρι μας διέρχονται από αυτόν το χώρο (Εικόνα 1).

Εικόνα 1. Ανατομία θωρακικής εξόδου. 

Υπάρχουν τρεις τύποι συνδρόμου θωρακικής εξόδου (ΣΘΕ), αναλόγως της ανατομικής δομής που συμπιέζεται (νεύρο, φλέβα, ή αρτηρία). 

• Ο πρώτος τύπος, το νευρογενές ΣΘΕ, αποτελεί το 95% των περιπτώσεων ΣΘΕ και οφείλεται σε συμπίεση των νεύρων (βραχιόνιο πλέγμα).
• Ο δεύτερος τύπος, το φλεβικό ΣΘΕ, αποτελεί το 3-4 % και οφείλεται σε απόφραξη ή θρόμβωση της κύριας φλέβας στο βραχίονα (υποκλείδιος φλέβα).
• Ο τρίτος τύπος, το αρτηριακό ΣΘΕ, οφείλεται σε πίεση στην αρτηρία που οδηγεί προς το βραχίονα (υποκλείδιος αρτηρία) και είναι ο σπανιότερος, συμβαίνει σε 1-2% των περιπτώσεων.

Σχεδόν όλες οι περιπτώσεις αρτηριακού ΣΘΕ συνδέονται με υπεράριθμη πλευρά (αυχενική πλευρά) ή μια ανώμαλη μορφολογία της πρώτης πλευράς.

Ποιοι Παρουσιάζουν Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου;

Το ΣΘΕ προσβάλει ανθρώπους όλων των ηλικιών και των δύο φύλων. Παρατηρείται πιο συχνά μεταξύ αθλητών που συμμετέχουν σε αθλήματα που απαιτούν συχνές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις του ώμου και του χεριού (κυρίως του βραχίονα), όπως το μπάσκετ, το βόλεϊ, η κολύμβηση και άλλα σπορ. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει πως το ΣΘΕ είναι πιο συχνό στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, και ειδικά μεταξύ ατόμων με φτωχή μυϊκή ανάπτυξη, κακή στάση σώματος ή και τα δύο.

Ποια Είναι Τα Συμπτώματα;

Τα συνήθη συμπτώματα εξαρτώνται από το ποια δομή συμπιέζεται. Σε νευρογενές ΣΘΕ, τα συμπτώματα είναι πόνος, μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, και / ή αδυναμία στο χέρι. Επιπλέον, συνηθισμένο είναι το αίσθημα κόπωσης στο χέρι, το οποίο επιδεινώνεται κατά την εργασία με τα χέρια ψηλά (πάνω από το κεφάλι σας). Συχνά επίσης συμπτώματα είναι ο πόνος στον αυχένα και κεφαλαλγία στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ένα άλλο συχνό φαινόμενο είναι ο πόνος που ξεκινά από τον ώμο σας και «τρέχει» προς τα κάτω όλο το μήκος του χεριού, καθώς και ο πόνος στις άκρες των δακτύλων. Δυστυχώς, τα συμπτώματα του νευρογενούς ΣΘΕ μπορεί να είναι ασαφή και μη ειδικά.

Το φλεβικό ΣΘΕ εμφανίζεται με οίδημα (πρήξιμο) στο σύνολο του χεριού σας, πόνο και σκουρόχρωμες κηλίδες.

Το αρτηριακό ΣΘΕ παρουσιάζεται με πόνο, ψυχρότητα και ωχρότητα του χεριού. Επίσης, μπορεί να εμφανίζονται κράμπες κατά τη χρήση του βραχίονα σε διάφορες δραστηριότητες.

Τι Προκαλεί Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου;

Στο νευρογενές ΣΘΕ η πιο συχνή αιτία είναι ο τραυματισμός του αυχένα. Άλλα κοινά αίτια είναι η ολίσθηση και πτώση σε δάπεδο ή πάγο και οι επαναλαμβανόμενες μικρές συνδεσμικές κακώσεις κατά την εργασία (π.χ χρήση πληκτρολογίου). Τα συμπτώματα οφείλονται στο σχηματισμό ουλώδους ιστού στους μυς του αυχένα που ονομάζονται σκαληνοί.

Το φλεβικό ΣΘΕ οφείλεται συνήθως στην εντατική χρήση του βραχίονα και του ώμου. Η υποκείμενη αιτία είναι η συγγενής στένωση του χώρου (θωρακική έξοδος), διαμέσου του οποίου η κύρια φλέβα του βραχίονα (υποκλείδια φλέβα) διέρχεται από την περιοχή του ώμου προς την καρδιά.

Το αρτηριακό ΣΘΕ προκαλείται από στένωση της κύριας αρτηρίας του βραχίονα (υποκλείδια αρτηρία), η οποία είναι πάντοτε απότοκος μιας συγγενούς υπεράριθμης πλευράς (αυχενική πλευρά), ή απότοκος μιας ανώμαλης πρώτης πλευράς. Η πίεση και στένωση της αρτηρίας μπορεί να οδηγήσει είτε σε διεύρυνση αυτής, ακριβώς μετά ​​τη στένωση, σχηματίζοντας ένα ανεύρυσμα, και θρόμβο στο τοίχωμα του ανευρύσματος είτε να διατηρήσει την αρτηρία στενωμένη και να σχηματιστεί θρόμβος στο εσωτερικό της ακριβώς μετά τη στένωση. Ο κίνδυνος είναι ότι τμήμα του θρόμβου (ονομάζεται έμβολο) μπορεί να αποσπαστεί και με τη ροή του αίματος και να φτάσει στις μικρές αρτηρίες του χεριού μπλοκάροντας την κυκλοφορία στο χέρι. Όταν συμβεί αυτό, το χέρι γίνεται κρύο, μουδιάζει, πονά, αποχρωματίζεται και ο ασθενής κινδυνεύει να το χάσει. Χρήζει άμεσης αντιμετώπισης για την αποκατάσταση της κυκλοφορίας στο χέρι.

Πώς Διαγιγνώσκεται Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου;

Η σωστή διάγνωση αποτελεί το πιο σημαντικό βήμα στο ΣΘΕ. Οι εξειδικευμένοι γιατροί που αντιμετωπίζουν αυτή την κατάσταση είναι οι Αγγειοχειρουργοί και οι Θωρακοχειρουργοί.

Για να διαγνώσει την κατάσταση του ασθενή, ο γιατρός θα εκτελέσει μια πλήρη φυσική εξέταση και θα εξετάσει τα αποτελέσματα πιθανών προηγούμενων διαγνωστικών εξετάσεων που έχει κάνει.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να συνιστάται ενδελεχής αξιολόγηση από εξειδικευμένο νευρολόγο ή νευροχειρουργό για να αποκλειστούν παθήσεις της αυχενικής μοίρας, της σπονδυλικής στήλης ή άλλες νευρολογικές καταστάσεις που μπορεί να μιμούνται ή να προκαλούν τα συμπτώματα του ΣΘΕ.

Πρόσθετες εξετάσεις που πιθανόν να χρειαστεί να γίνουν για τη διάγνωση του ΣΘΕ περιλαμβάνουν:

• Μελέτες αγωγιμότητας νεύρων (για την αξιολόγηση της λειτουργίας κινητικότητας και αισθητικότητας των νεύρων).
• Υπερηχογραφική μελέτη των αρτηριών και των φλεβών (triplex).
• Ακτινογραφία θώρακος για να αποκλείσει τις ανωμαλίες αυχενικών πλευρών (π.χ υπεράριθμη πρώτη πλευρά).
• Οι ακτινογραφίες της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης για να αποκλείσουν ανωμαλίες αυτής.
• Απεικόνιση με αξονική τομογραφία (CT) και απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία (MRI) του θώρακα.
• Αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης για να αποκλείσει τη συμπίεση νεύρων από π.χ κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου, η οποία μπορεί να μιμείται το σύνδρομο νευρογενούς ΣΘΕ.
• Μαγνητική αγγειογραφία (MRA) για την απεικόνιση των αγγείων (αρτηριών και φλεβών).
• Ψηφιακή αρτηριογραφία / φλεβογραφία.
• Αιματολογικές εξετάσεις.

Είναι Σοβαρό Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου;

Αν και πολλές περιπτώσεις ΣΘΕ δεν μπορούν να αποφευχθούν, η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη/θεραπεύσιμη. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, το ΣΘΕ μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές, όπως:

• Μόνιμο πρήξιμο των βραχιόνων και πόνος (ειδικά σε ασθενείς με φλεβικό ΣΘΕ)
• Ισχαιμικό έλκος των δακτύλων (ανοιχτή επώδυνη πληγή που προκαλείται από μειωμένη ροή αίματος)
• Γάγγραινα άνω άκρου (ο θάνατος του ιστού του σώματος, που προκαλείται από διακοπή της ροής αίματος στον ιστό).
• Σχηματισμό θρόμβου στο αίμα σας.
• Πνευμονική εμβολή.
• Νευρογενείς επιπλοκές, όπως μόνιμη βλάβη των νεύρων.

Πώς Αντιμετωπίζεται Το Σύνδρομο Της Θωρακικής Εξόδου;

Η έγκαιρη ταυτοποίηση του ΣΘΕ μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της επιτυχίας της θεραπείας. Οι θεραπείες για το ΣΘΕ ποικίλλουν, ανάλογα με τον τύπο και τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής. Ο στόχος της θεραπείας είναι να μειωθούν τα συμπτώματα και ο πόνος. Ο γιατρός θα προτείνει τις πιθανές θεραπείες που είναι κατάλληλες για κάθε ασθενή και θα του εξηγήσει λεπτομερώς σχετικά με τα πιθανά οφέλη, τους κινδύνους και τις παρενέργειες των επιλογών θεραπείας. 

Θεραπεία Νευρογενούς Συνδρόμου Θωρακικής Εξόδου

Φυσικοθεραπεία - Ασκήσεις: Η πιο συχνή αρχική θεραπεία για νευρογενές ΣΘΕ είναι η φυσικοθεραπεία. Με αυτή αυξάνεται το εύρος κίνησης του αυχένα και των ώμων, ενισχύονται οι μύες και προάγεται η καλύτερη στάση του σώματος. Οι περισσότεροι ασθενείς εμφανίζουν βελτίωση των συμπτωμάτων μετά από φυσικοθεραπεία με συγκεκριμένες ασκήσεις.

Φάρμακα: Παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη και μυοχαλαρωτικά φάρμακα μπορεί να κριθούν από το γιατρό απαραίτητα για περαιτέρω ανακούφιση από τον πόνο.

Χειρουργική επέμβαση: Σε ορισμένες περιπτώσεις συνέχισης των συμπτωμάτων παρά τη βέλτιστη φυσικοθεραπεία, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία του νευρογενούς ΣΘΕ.

Θεραπεία Του Φλεβικού Συνδρόμου Θωρακικής Εξόδου

Για να μειωθεί ο κίνδυνος σχηματισμού θρόμβων στο αίμα και πνευμονικής εμβολής, η θεραπεία του φλεβικού ΣΘΕ μπορεί να περιλαμβάνει θρομβολυτικά (διαλύουν το θρόμβο), αντιπηκτικά (αποτρέπουν το σχηματισμό θρόμβου στο αίμα) φάρμακα και χειρουργική επέμβαση. Σε πολλές περιπτώσεις φλεβικού ΣΘΕ, ο ασθενής θα υποβληθεί σε θεραπεία με θρομβολυτικά φάρμακα και θα συνεχίσει θεραπεία με αντιπηκτική αγωγή πριν από τη χειρουργική επέμβαση.

Θρομβόλυση: Τα θρομβολυτικά φάρμακα χορηγούνται για τη διάλυση των θρόμβων αίματος. Αυτός ο τύπος φαρμάκου χορηγείται στον ασθενή πάντα ενδονοσοκομειακά, ώστε να μπορεί να παρακολουθείται στενά. Το φάρμακο μπορεί να εγχυθεί απευθείας στη φλέβα μέσω του φλεβοκαθετήρα με τον οποίο χορηγείται ο ορός, ή να χορηγηθεί μέσω ενός ειδικού αγγειογραφικού καθετήρα (ενός μακρινού λεπτού σωλήνα), ο οποίος οδηγείται μέσω της φλέβας στην περιοχή όπου βρίσκεται ο θρόμβος αίματος και μέσω αυτού το φάρμακο χορηγείται απευθείας στο θρόμβο. Ο θρόμβος διαλύεται συνήθως σε μερικές ώρες έως λίγες μέρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η στενεμένη περιοχή της φλέβας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγγειοπλαστική (διάνοιξη της φλέβας χρησιμοποιώντας ένα μπαλόνι) για να προληφθεί ο σχηματισμός περισσότερων θρόμβων. Μετά την αποτελεσματική θεραπεία / διάλυση του θρόμβου στη φλέβα, συχνά συνιστάται η χειρουργική επέμβαση για την διόρθωση του εκλυτικού αιτίου (πχ. λύση των συμφύσεων ή διατομή των σκαληνών μυών).

Τα αντιπηκτικά φάρμακα μειώνουν την ικανότητα του αίματος να πήξει και συνάμα να αποφευχθεί ο σχηματισμός περισσότερων θρόμβων. Επιπλέον, περιλαμβάνουν τη βαρφαρίνη (Coumadin), την ηπαρίνη και την ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους. Ο ασθενής λαμβάνει κατευθυντήριες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο λήψης του αντιπηκτικού φαρμάκου που του έχει συνταγογραφηθεί καθώς και τι πρέπει να προσέξει και να αποφύγει. 

Θεραπεία Του Αρτηριακού Συνδρόμου Θωρακικής Εξόδου

Χειρουργική: Οι ασθενείς με αρτηριακό ΣΘΕ συχνά χρειάζονται χειρουργική θεραπεία. Χειρουργική επέμβαση μπορεί να γίνει για να αφαιρεθεί η πρώτη πλευρά και να δημιουργηθεί περισσότερος χώρος για τα αγγεία και τα νεύρα. Μπορεί επίσης να πραγματοποιηθεί χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση οποιονδήποτε δομικών προβλημάτων της αρτηρίας.

Τα θρομβολυτικά φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν πριν από τη χειρουργική επέμβαση, εάν είναι απαραίτητο, για τη διάλυση των θρόμβων αίματος. Όπως αναφέρεται και στο φλεβικό ΣΘΕ, αυτός ο τύπος φαρμάκου χορηγείται στον ασθενή πάντα ενδονοσοκομειακά, ώστε να μπορεί να παρακολουθείται στενά. Επίσης, μπορεί να εγχυθεί απευθείας στην αρτηρία ή να χορηγηθεί μέσω ενός ειδικού καθετήρα (ένας μακρινός λεπτός σωλήνας), ο οποίος οδηγείται μέσω της αρτηρίας στην περιοχή όπου βρίσκεται ο θρόμβος αίματος και το φάρμακο εγχέεται μέσω του καθετήρα απευθείας στον θρόμβο. Ο θρόμβος διαλύεται συνήθως σε μερικές ώρες έως λίγες μέρες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η στενή περιοχή της αρτηρίας θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με αγγειοπλαστική (ανοίγοντας την αρτηρία χρησιμοποιώντας ένα μπαλόνι) για να αποφευχθεί η περεταίρω δημιουργία θρόμβων.

Πότε Απαιτείται Χειρουργική Επέμβαση;

Παρόλο που μόνο το 10 έως 20% των ασθενών με ΣΘΕ χρειάζεται χειρουργική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς με φλεβικό ή αρτηριακό ΣΘΕ θα προβούν σε επέμβαση.

Η χειρουργική επέμβαση για φλεβικό και αρτηριακό ΣΘΕ είναι πολύ αποτελεσματική. Μεταξύ των ασθενών με φλεβικό ΣΘΕ, η χειρουργική επέμβαση διορθώνει τα συμπτώματα σε ποσοστό 90% έως 95% των περιπτώσεων. Επίσης η επιλεκτική χειρουργική επέμβαση καταργεί τα συμπτώματα σε περισσότερο από το 95% των ασθενών με αρτηριακό ΣΘΕ.

Αντιθέτως μικρό ποσοστό ασθενών με νευρογενές ΣΘΕ θα χρειαστούν χειρουργική επέμβαση. Ο πρωταρχικός στόχος της χειρουργικής επέμβασης σε αυτούς τους ασθενείς είναι η απομάκρυνση της πηγής συμπίεσης στα νεύρα του νωτιαίου μυελού που διεγείρουν το βραχίονα, το αντιβράχιο και το χέρι (βραχιόνιο πλέγμα). Αυτό επιτυγχάνεται συνήθως με την αφαίρεση της πρώτης πλευράς, ανώμαλων καταφύσεων μυών ή ινωδών ταινιών. Εάν υπάρχει μια επιπλέον πλευρά που προκαλεί συμπίεση, μπορεί επίσης να αφαιρεθεί ("χειρουργική αποσυμπίεσης").

Χειρουργικοί Κίνδυνοι

Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι η αποτυχία απόκρισης στη χειρουργική επέμβαση. Σε έμπειρα κέντρα, περίπου το 50% έως 70% των ασθενών θα έχουν βελτίωση στα συμπτώματά τους μετά από χειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης. Για το λόγο αυτό, η χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία νευρογενών ΣΘΕ πραγματοποιείται αποκλειστικά για εκείνους τους ασθενείς που παραμένουν καταβεβλημένοι, παρά την κατάλληλη συντηρητική θεραπεία (φυσικοθεραπεία και αναλγητική αγωγή).

Άλλες επιπλοκές είναι σπάνιες, συμβαίνουν μόνο σε 2 έως 3 τοις εκατό των περιπτώσεων, αλλά περιλαμβάνουν: τραυματισμό νεύρων, αιμορραγία, πνευμοθώρακα και λεμφόρροια.

Διάρκεια Παραμονής Στο Νοσοκομείο

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για μία με δύο νύχτες. Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης, ο ασθενής θα ξεκινήσει τη φυσικοθεραπεία για να κερδίσει τη λειτουργικότητα του άνω άκρου και να ελαχιστοποιήσει τον πόνο και την επανεμφάνιση των συμπτωμάτων.

Ο εξειδικευμένος αγγειοχειρουργός είναι ο καταλληλότερος γιατρός για την αντιμετώπιση των κυρίως χειρουργικών ΣΘΕ (φλεβικών και αρτηριακών). Καλέστε μας και κλείστε το ραντεβού σας για ένα εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας από τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο.

Τι Είναι Το Σύνδρομο Καρυοθραύστη;

Το σύνδρομο Καρυοθραύστη αποτελεί μια πάθηση, η οποία είναι παρεμφερής με το σύνδρομο της παγίδευσης της νεφρικής φλέβας. Στο σύνδρομο αυτό, η αριστερή νεφρική φλέβα συμπιέζεται από τους αρτηριακούς κλάδους της αορτής, οι οποίοι βρίσκονται κοντά στο νεφρό.

Περισσότερα...

Τι Είναι Οι Κιρσοί Κάτω Άκρων;

Οι κιρσοί στα πόδια (κάτω άκρων) είναι ορατές διογκωμένες φλέβες αμέσως κάτω από το δέρμα. Συχνά φαίνονται ως μπλε ελικοειδείς διογκώσεις (εικόνα 1). Αν οι κιρσοί (φλεβίτιδα) αφεθούν χωρίς θεραπεία μπορούν να επιδεινωθούν με την πάροδο του χρόνου. Η φλεβίτιδα προσβάλλει πιο συχνά το γυναικείο πληθυσμό και μπορούν να προκαλέσουν πόνο, αίσθημα κόπωσης, ήπιο οίδημα καθώς και δερματικές αλλοιώσεις όπως ερυθρότητα, εξανθήματα και έλκη.

Ο ανθρώπινος οργανισμός έχει τριών ειδών φλέβες στα κάτω άκρα του. Τις επιφανειακές (επιπολής) φλέβες που βρίσκονται αμέσως κάτω από το δέρμα, τις εν τω βάθει φλέβες που βρίσκονται ανάμεσα στις μυϊκές ομάδες και τις διατιτρώσες φλέβες που συνδέουν τις επιπολής φλέβες με τις εν τω βάθει. Κιρσοί αναπτύσσονται στις επιπολής φλέβες των κάτω άκρων.

Εικόνα 1. Κιρσοί και ευρυαγγείες κάτω άκρου. 

Όταν βρισκόμαστε σε όρθια θέση, το αίμα στις φλέβες των ποδιών μας πρέπει να εργαστεί ενάντια στη βαρύτητα για να επιστρέψει στην καρδιά. Για να επιτευχθεί αυτό, οι μύες των ποδιών πιέζουν τις εν τω βάθει φλέβες των κάτω άκρων και του άκρου πόδα. Στο εσωτερικό των φλεβών υπάρχουν κρημνοί (πτυχές), που ονομάζονται βαλβίδες, και επιτρέπουν την μονόδρομη ροή του αίματος προς τη σωστή κατεύθυνση, δηλαδή προς τη καρδιά. Όταν οι μύες συσπαστούν οι βαλβίδες αυτές ανοίγουν, ενώ όταν οι μύες χαλαρώνουν οι βαλβίδες κλείνουν. Αυτό εμποδίζει το αίμα να ρέει προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς τον άκρο πόδα. Όλη αυτή η διεργασία για την επιστροφή του αίματος στην καρδιά ονομάζεται «μυϊκή – φλεβική αντλία» (εικόνα 2).

Κατά τη βάδιση, η φλεβική αντλία λειτουργεί καλά λόγω της σύσπασης των μυών των ποδιών. Αλλά όταν καθόμαστε ή στεκόμαστε όρθιοι, ειδικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, το αίμα στις φλέβες των ποδιών μπορεί να λιμνάσει και η πίεση εντός των φλεβών μπορεί να αυξηθεί. Οι εν τω βάθει και οι διατιτρώσες φλέβες είναι, συνήθως, σε θέση να αντέξουν σε σύντομες περιόδους αυξημένης πίεσης. Ωστόσο, εάν είμαστε ευπαθείς, οι φλέβες σας μπορούν να εκταθούν αν επανειλημμένα καθόμαστε ή παραμένουμε όρθιοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτές οι εκτατικές δυνάμεις εξασθενούν το τοίχωμα των φλεβών και βλάπτουν τις βαλβίδες τους, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη κιρσών (εικόνα 3).

Εικόνα 2. Μηχανισμός δράσης της «μυϊκής – φλεβικής αντλίας». Η σύσπαση των μυών οδηγεί σε συμπίεση των φλεβών, άνοιγμα των βαλβίδων και ώθηση του αίματος προς την καρδιά. Κατά τη μυϊκή χάλαση το αίμα παραμένει στάσιμο εντός της φλέβας και ο μόνος μηχανισμός αντίστασης στη βαρύτητα είναι η ακεραιότητα των βαλβίδων της φλέβας.

Εικόνα 3. Η ανεπάρκεια των βαλβίδων οδηγεί στο σχηματισμό κιρσωδών φλεβών.

Κιρσοί κάτω άκρων - Συμπτώματα

Αν κάποιος έχει κιρσούς, μπορεί να νιώθει τα πόδια του βαριά, κουρασμένα, να πονάνε ή μπορεί να υπάρχει ένα αίσθημα ανησυχίας. Η όρθια ή καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματα. Ενδέχεται, επίσης, να προκύπτουν νυχτερινές κράμπες. Μπορεί να παρατηρηθεί, ακόμα, στο πόδι να συρρέουν μικρές φλέβες με ελικοειδή πορεία ή φλεβικά οζίδια που είναι μαλακά και ελαφρώς ευαίσθητα στην ψηλάφηση. Μερικές φορές το υπερκείμενο δέρμα μπορεί να αλλάξει χρώμα, να ερεθιστεί ή ακόμη και να αναπτύξει έλκη.

Κιρσοί μεγάλου βαθμού έχουν ελαφρώς αυξημένες πιθανότητες ανάπτυξης εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης (ΕΦΘ). Η ΕΦΘ μπορεί να προκαλέσει, αιφνίδια, μεγάλου βαθμού οίδημα στο πόδι. Η ΕΦΘ είναι μια σοβαρή πάθηση που απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα.

Κιρσοί Κάτω Άκρων: Αίτια Εμφάνισης

Τα αίτια εμφάνισης κιρσών δεν είναι σαφώς προσδιορισμένα, καθώς πρόκειται περισσότερο για παράγοντες που συμβάλλουν στην αύξηση του κινδύνου εμφάνισής τους.

Ορισμένοι από τους παράγοντες, λοιπόν, που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κιρσών είναι το θετικό οικογενειακό ιστορικό (κληρονομικότητα) για κιρσούς, η παχυσαρκία, η απουσία άσκησης, το κάπνισμα, η όρθια ή καθιστή θέση για μεγάλα χρονικά διαστήματα και η παρουσία ΕΦΘ.

Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να αναπτύξουν κιρσούς και συνήθως εμφανίζονται μεταξύ των ηλικιών 30 με 70. Οι έγκυες γυναίκες έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν κιρσούς, αλλά οι φλέβες τους συχνά επιστρέφουν στο φυσιολογικό μέσα σε ένα χρόνο από τον τοκετό. Γυναίκες που έχουν πολλαπλές κυήσεις μπορεί να αναπτύξουν μόνιμους κιρσούς.

Κιρσοί Κάτω Άκρων: Διάγνωση

Εκτός από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, η έγχρωμη υπερηχοτομογραφία (triplex) αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωση των κιρσών. Με τη βοήθεια των υπερήχων (triplex), ο γιατρός μπορεί να μετρήσει την ταχύτητα της αιματικής ροής και να δει τη δομή των φλεβών των ποδιών. Η εξέταση είναι ανώδυνη και διαρκεί 10-15 λεπτά για το κάθε πόδι.

Κιρσοί κάτω άκρων - Θεραπεία

Αν οι κιρσοί αφεθούν χωρίς θεραπεία το πιο πιθανό είναι να επιδεινωθούν με την πάροδο του χρόνου. Ο γιατρός, αρχικά, θα δοκιμάσει συντηρητικές μεθόδους που θα ανακουφίσουν τον ασθενή από τα συμπτώματα. Σε ήπιους και μέτριους κιρσούς η ανύψωση των ποδιών βοηθά στη μείωση του οιδήματος και την ανακούφιση των υπολοίπων συμπτωμάτων. Ο γιατρός θα συμβουλεύσει τον ασθενή να τοποθετεί τα πόδια πάνω από το επίπεδο της καρδιά 3 ή 4 φορές την ημέρα για 15 λεπτά περίπου τη φορά. Όταν πρέπει να είναι όρθιος για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να λυγίζει τα πόδια περιστασιακά, βοηθώντας έτσι τη φλεβική αντλία να διατηρήσει την κίνηση του αίματος προς την καρδιά.

Σε πιο σοβαρού βαθμού κιρσούς ο γιατρός θα συνταγογραφήσει ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης. Οι ειδικές αυτές κάλτσες πιέζουν τις φλέβες και εμποδίζουν το αίμα να κινηθεί προς τα πίσω, δηλαδή προς τον άκρο πόδα. Με τον ίδιο μηχανισμό βοηθούν στην επούλωση των ελκών και προλαμβάνουν την υποτροπή τους. Πιθανόν να χρειαστούν κάλτσες συμπίεσης για το υπόλοιπο της ζωής του ασθενούς (εικόνα 4). Για πολλούς ασθενείς, οι κάλτσες συμπίεσης σταματούν την εξέλιξη των κιρσών, τους ανακουφίζουν από τον πόνο και το οίδημα και προλαμβάνουν μελλοντικά προβλήματα.

Εικόνα 4. Σχηματική απεικόνιση κάλτσας διαβαθμισμένης συμπίεσης έως το γόνατο. Η εφαρμοζόμενη πίεση αυξάνει προς την περιφέρεια του ποδιού (άκρος πόδας).

Όταν αυτά τα είδη θεραπειών από μόνα τους δεν απαλλάσσουν από τα συμπτώματα των κιρσών, τότε απαιτείται χειρουργική ή ελάχιστα επεμβατική θεραπεία ανάλογα με την έκταση και τη σοβαρότητα των κιρσών. Αυτές είναι η σκληροθεραπεία, η εκτομή, η εκρίζωση και η θεραπεία με λέιζερ.

Κιρσοί: Αντιμετώπιση Με Σκληροθεραπεία

Κατά τη διάρκεια της σκληροθεραπείας ο γιατρός σας εγχύει μια χημική ουσία στην κιρσώδη φλέβα. Η ουσία αυτή ερεθίζει τη φλέβα και προκαλεί την ουλοποίησή της από μέσα προς τα έξω και σταδιακά οι ανώμαλες αυτές φλέβες παύουν να γεμίζουν με αίμα. Το αίμα που φυσιολογικά επέστρεφε στην καρδιά μέσω αυτών των φλεβών θα επιστρέφει με άλλες γειτονικές φλέβες. Το σώμα τελικά θα απορροφήσει τις φλέβες που έγινε η έγχυση του χημικού παράγοντα (εικόνα 5).

Κιρσοί: Αντιμετώπιση Με ραδιοσυχνότητα

Η εκτομή με χρήση συσκευής ραδιοσυχνότητας χρησιμοποιεί ένα λεπτό και εύκαμπτο καθετήρα που εισάγεται στον κιρσό. Στην άκρη του φέρνει μικροσκοπικά ηλεκτρόδια που μετατρέπουν τα ραδιοκύματα σε θερμική ενέργεια που θερμαίνει το τοίχωμα του κιρσού καταστρέφοντας τον φλεβικό ιστό. Όπως και με τη χημική σκληροθεραπεία, η κιρσώδης φλέβα δεν είναι ικανή να μεταφέρει αίμα και σταδιακά θα απορροφηθεί από το σώμα (εικόνα 6).

Για τη θεραπεία αυτή γίνεται χρήση τοπικής αναισθησίας και, αν υπάρχουν παράπλευροι κιρσοί, μπορεί να γίνει συνδυασμός με αισθητικές φλεβεκτομές. Λόγω του ότι είναι μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική, η επιστροφή του ασθενή στις καθημερινές του συνήθειες είναι άμεση.

Εικόνα 5. Σκληροθεραπεία ευρυαγγειών με αφρό.

Εικόνα 6. Αφαίρεση της μείζονος σαφηνούς με τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων. Ο ειδικός καθετήρας βρίσκεται εντός της φλέβας και στη συνέχεια ενώνεται με την ειδική συσκευή παραγωγής θερμικής ενέργειας μέσω ραδιοσυχνοτήτων. 

Κιρσοί: Θεραπεία Με Εκρίζωση

Κατά την εκρίζωση της μείζονος σαφηνούς φλέβας γίνεται μια μικρή τομή στη βουβωνική χώρα και άλλη μία στο ύψος του έσω σφυρού (αστράγαλος). Στη συνέχεια, απολινώνονται όλοι οι κύριοι κλάδοι που συνδέονται με τη μείζονα σαφηνή, που είναι η κύρια επιφανειακή φλέβα του ποδιού. Κατόπιν, μέσα από μικρές τομές του 1-2mm και με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων, αφαιρούνται οι κιρσώδεις φλέβες. Το στάδιο αυτό μπορεί να γίνει και μόνο του (περιπατητική φλεβεκτομή – χειρουργείο μιας ημέρας) ή ταυτόχρονα με την εκρίζωση της σαφηνούς. Ακολουθεί η  εκρίζωση της φλέβας με τη βοήθεια του ειδικού εκριζωτήρα που διατρέχει όλο το μήκος της φλέβας (από τα σφυρά έως βουβωνική χώρα) (εικόνα 8).

Κιρσοί Ποδιών: Θεραπεία Με Laser

Η εφαρμογή λέιζερ είναι άλλη μία μέθοδος για τη θεραπεία των κιρσών. Μέσω ενός ειδικού καθετήρα εισάγεται μια μικροσκοπική ίνα εντός της κιρσώδους φλέβας. Στην άκρη της ίνας διοχετεύεται ενέργεια λέιζερ η οποία καταστρέφει το τοίχωμα της φλέβας. Η φλέβα κλείνει, δεν είναι ικανή να μεταφέρει αίμα και σταδιακά απορροφάται από το σώμα (εικόνα 7).

Η συγκεκριμένη θεραπεία απαιτεί τη χρήση τοπικής αναισθησίας και, σε περίπτωση παρουσίας παράπλευρων κιρσών, μπορεί να συνδυαστεί με αισθητική φλεβεκτομή. Πρόκειται για μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική, η οποία επιτρέπει την άμεση επιστροφή του ασθενή στην καθημερινότητά του.

Αν και όλες αυτές οι μέθοδοι ηχούν επώδυνες, προκαλούν πολύ μικρό πόνο και είναι γενικά καλά ανεκτές. Ο αγγειοχειρουργός θα συμβουλέψει τον ασθενή ως προς το ποια μέθοδος είναι η καλύτερη για την περίπτωσή του (εικόνα 9).

Εικόνα 7. Αφαίρεση της μείζονος σαφηνούς με τη χρήση λέιζερ. Η κόκκινη απόχρωση κάτω από το δέρμα αντιστοιχεί στην κεφαλή του ειδικού καθετήρα που εφαρμόζει την ενέργεια λέιζερ στο εσωτερικό της φλέβας.

Εικόνα 8. Χειρουργική αφαίρεση (vein stripping ) της μείζονος σαφηνούς και κιρσών κάτω άκρου.

Εικόνα 9. Ασθενής με ευμεγέθεις κιρσούς κάτω άκρων πριν και μετά την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας (vein stripping και τοπική εκτομή κιρσών).  

Κιρσοί Κάτω Άκρων: Οδηγίες Για Μετά Τη Θεραπεία

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως η νοσηλεία μετά τη θεραπεία που απαιτούν οι κιρσοί στα πόδια είναι σύντομη και ο ασθενής παίρνει εξιτήριο την ημέρα της επέμβασης ή την επόμενη. Είναι σημαντικό ότι μπορεί να περπατήσει αμέσως και να επιστρέψει στη δουλειά του σε 1 με 4 ημέρες.

Οι οδηγίες για το διάστημα μετά τη θεραπεία που ακολουθήθηκε για να αντιμετωπιστούν οι κιρσοί των κάτω άκρων, όπως θα δοθούν και από τον αγγειοχειρουργό, είναι οι εξής:

• Αποφυγή πολύωρης ορθοστασίας.
• Τακτικό περπάτημα.
• Ξεκούραση.
• Αποφυγή πολύωρης έκθεσης στον ήλιο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
• Αποφυγή ζεστών μπάνιων.
• Ένταξη ειδικών ελαστικών καλτσών στο καθημερινό ντύσιμο.

Καλέστε μας στο τηλέφωνο επικοινωνίας και κλείστε το ραντεβού σας με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο. Ενημερωθείτε από τον γιατρό αναφορικά με το τι είναι οι κιρσοί κάτω άκρων, πώς φεύγουν, αν η χειρουργική επέμβαση είναι για εσάς, με ποιους τρόπους μπορεί να είναι επιτυχής η αντιμετώπιση της φλεβίτιδας στα πόδια και ό,τι άλλο είναι χρήσιμο να γνωρίζετε, ώστε να βελτιώσετε την καθημερινότητα και τη ζωή σας.

Veinwave: Τι Είναι Η Μικρο-θερμοπηξία;

Η μικρο-θερμοπηξία (Veinwave) είναι μια νέα τεχνική η οποία χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας ραδιοκύματα για την ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία των ευρυαγγειών, τηλαγγειεκτασιών, κόκκινων κηλίδων και της ροδόχρου νόσου σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.

Περισσότερα...

Οι ευρυαγγείες στο πρόσωπο και στη μύτη αποτελούν μια συχνή πάθηση,  η οποία όμως μπορεί να αντιμετωπιστεί ριζικά, μέσω ενός εξατομικευμένου πλάνου θεραπείας που θα έχει σχεδιαστεί από τον υπεύθυνο αγγειοχειρουργό ειδικά για το πλήθος και το μέγεθος των ευρυαγγειών του εκάστοτε ασθενή.

Οι τηλαγγειεκτασίες, ο ιατρικός όρος των ευρυαγγειών (spider veins) και των σπασμένων τριχοειδών αγγείων, στο πρόσωπο μπορούν να εμφανιστούν σε οποιοδήποτε σημείο του προσώπου. Οι συνηθέστερες θέσεις εντόπισής τους στο πρόσωπο είναι η μύτη ή η περιοχή γύρω από αυτή, τα μάγουλα, η περιοχή κάτω από τα βλέφαρα και το πηγούνι. Είναι αξιοσημείωτο πως οι ευρυαγγείες παρατηρούνται συχνότερα στο γυναικείο πληθυσμό, παρά στον ανδρικό.

Αίτια

Τα αίτια για τα σπασμένα αγγεία, τη διάταση δηλαδή των φλεβών, στο πρόσωπο πιστεύεται ότι συνδέονται με την εξασθένιση του δομικού κολλαγόνου του φλεβικού τοιχώματος και ενδέχεται να διαφέρουν από τα αίτια των ευρυαγγειών άλλων περιοχών.

Άλλες αιτίες για την πρόκληση ευρυαγγειών στο πρόσωπο είναι οι παρακάτω:

• Τα ανοιχτόχρωμου δέρματος πρόσωπα.
• Η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.
• Η κληρονομικότητα - Η γενετική προδιάθεση.
• Η ίδια η διαδικασία της γήρανσης του δέρματος.
• Το δυνατό τρίψιμο του προσώπου κατά το πλύσιμο.
• Οι αυξημένες ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό.  

Άλλοι Παράγοντες Εμφάνισης

Πέρα από τις προαναφερθείσες αιτίες στις οποίες οφείλεται η πρόκληση ευρυαγγειών, υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που φαίνεται ότι ενδέχεται και αυτοί να ευθύνονται για την εμφάνισή τους, που είναι οι εξής:

• Ορμονικοί παράγοντες
• Λήψη αντισυλληπτικών χαπιών

Συμπτώματα

Οι ευρυαγγείες προσώπου αποτελούν μια πάθηση που δημιουργεί προβλήματα από άποψη αισθητικής και επηρεάζει αρνητικά την εικόνα του προσώπου, αλλά, κατά κανόνα, είναι ασυμπτωματική. Ωστόσο, ενδέχεται κάποιος να εμφανίσει συμπτώματα, στα οποία περιλαμβάνονται τα παρακάτω:

• Αίσθηση ήπιου τσιμπήματος
• Αίσθημα καύσου
• Φαγούρα - Κνησμός

Θεραπείες

Θεραπεία με Laser

Η μέθοδος του λέιζερ στέλνει ισχυρές εκρήξεις φωτός στο δέρμα που απορροφάται από τις ευρυαγγείες οι οποίες σταδιακά εξαφανίζονται. Η θερμότητα από το λέιζερ μπορεί να είναι ηπίως επώδυνη και υπάρχει μία μικρή πιθανότητα να προκαλέσει έγκαυμα και ουλή στο δέρμα.

Θεραπεία με Μικρο-θερμοπηξία

Η μέθοδος της μικρο-θερμοπηξίας (Veinwave) (Εικόνα 1) χρησιμοποιεί την ενέργεια ραδιοκυμάτων υψηλής συχνότητας (4 million Hertz). Μέσω μιας τριχοειδούς βελόνας (διάμετρος 0,075mm) αποδίδεται με παλμικό τρόπο, θερμική ενέργεια που προξενεί εστιασμένη θερμοπηξία διακόπτοντας τη ροή του αίματος στο αγγείο.

Εικόνα 1. Εφαρμογή της μκρο-θερμοπηξίας (veinwave) στο πρόσωπο (μύτη).

Με αυτό τον τρόπο η ευρυαγγεία «σβήνει» χωρίς κανένα κίνδυνο βλάβης για την επιδερμίδα ή τους παρακείμενους ιστούς. Αποτελεί μία ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία για την αντιμετώπιση των ευρυαγγειών, τηλαγγειεκτασιών, κόκκινων κηλίδων και της ροδόχρου νόσου του προσώπου (Εικόνα 2, 3).

Εικόνα 2. Το πριν και μετά της εφαρμογής της μκρο-θερμοπηξίας (veinwave) στη μύτη.

Εικόνα 3. Το πριν και μετά της εφαρμογής της μκρο-θερμοπηξίας (veinwave) στο μάγουλο.

Ποια Είναι Τα Πλεονεκτήματα Της Μικρο-θερμοπηξίας;

Τα πλεονεκτήματά της μικρο-θερμοπηξίας συγκριτικά με το λέιζερ είναι τα εξής:

• Λιγότερος πόνος
• Κατάλληλη για κάθε τύπο δέρματος
• Εφικτή όλες τις εποχές του χρόνου
• Απουσία πιθανότητας εγκαύματος και σχηματισμού ουλής
• Μηδενική πιθανότητα μελάχρωσης δέρματος (pigmentation)

Σκληροθεραπεία

Η σκληροθεραπεία αφορά, κατά κύριο λόγο, τα πόδια, Ωστόσο, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η τεχνική της σκληροθεραπείας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στο πρόσωπο.

Ο υπεύθυνος αγγειοχειρουργός είναι εκείνος που μπορεί να προτείνει την ιδανική μέθοδο θεραπείας για κάθε ασθενή. Εξετάζοντας κάθε περίπτωση ευρυαγγειών ξεχωριστά, θα μπορέσει να σχηματίσει μια σαφέστερη εικόνα αναφορικά με το πόσες συνεδρίες θα χρειαστούν (βάσει του πλήθους και του μεγέθους των ευρυαγγειών) και θα προτείνει το κατάλληλο και πάντα εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας. Στη συνέχεια, ανάλογα με το τρόπο και τον ρυθμό με τον οποίο ανταποκρίνονται οι ευρυαγγείες στη μέθοδο θεραπείας, θα αποφασιστεί η πορεία των συνεδριών που απαιτούνται.

Πρόληψη

Προκειμένου να προληφθεί η εμφάνιση ευρυαγγειών ή η δημιουργία νέων, είναι σημαντικό να δοθεί προσοχή στους παράγοντες οι οποίοι ενδεχομένως οδηγήσουν στην πρόκλησή τους. Η πρόληψη μπορεί να επιτευχθεί μέσω:

• Ενός υγιεινού προγράμματος διατροφής.
• Της διατήρησης του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα.
• Της αποφυγής της συχνής έκθεσης σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.
• Της χρήσης αντηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας.
• Συχνού πλυσίματος του προσώπου με κρύο νερό, ώστε να συστέλλονται οι φλέβες και να βελτιώνεται η ροή του αίματος στην καρδιά.

Φυσική Αντιμετώπιση

Παρά το γεγονός ότι η φυσική αντιμετώπιση δεν είναι τόσο αποτελεσματική για τις ευρυαγγείες όσο οι θεραπευτικές μέθοδοι, συστήνεται να γίνεται συμπληρωματικά καθώς μπορεί, χωρίς επιπλοκές, να ενισχύσει την αποτελεσματικότητα έναντι των ευρυαγγειών.

Στις φυσικές μεθόδους αντιμετώπισης συναντώνται οι παρακάτω:

• Το απαλό και χωρίς τρίψιμο πλύσιμο του προσώπου με χλιαρό νερό.
• Η ενυδάτωση του δέρματος, ώστε να μην δημιουργείται ξηρότητα.
• Χρήση ειδικά σχεδιασμένης κεραλοιφής για ευρυαγγείες.

Είναι Επικίνδυνες Οι Ευρυαγγείες

Δεδομένου ότι οι ευρυαγγείες αποτελούν ένα αισθητικό κυρίως πρόβλημα, δεν μπορούν να θεωρηθούν επικίνδυνες. Ωστόσο, αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα, είναι πολύ πιθανό να αυξηθούν σε διάμετρο και μήκος, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο αισθητικό πρόβλημα. Επιπλέον, αν και δεν συμβαίνει καθόλου συχνά, το μεγάλο μέγεθος των ευρυαγγειών συνοδεύεται από αιμορραγία, με συνέπεια να μιλάμε πλέον για κάποιο πρόβλημα υγείας που πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Καλέστε μας στο τηλέφωνο επικοινωνίας και κλείστε το ραντεβού σας με τον αγγειοχειρουργό - ενδαγγειοχειρουργό Δρ. Ιωάννη Μπέλλο. Ενημερωθείτε σήμερα σχετικά με το πώς φεύγουν τα σπασμένα αγγεία από το πρόσωπο και για ό,τι άλλο είναι σημαντικό να γνωρίζετε.

Τι Είναι Η Εν Τω Βάθει Φλεβική Θρόμβωση Ή Φλεβοθρόμβωση;

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ή φλεβοθρόμβωση αποτελεί μία πάθηση που σχετίζεται με κάποια από τις εν τω βάθει φλέβες. Ο ρόλος των φλεβών είναι “αντίστροφος” αυτού των αρτηριών, οι οποίες μεταφέρουν από την καρδιά προς το υπόλοιπο σώμα το πλούσιο σε οξυγόνο αίμα. Οι φλέβες, δηλαδή, είναι υπεύθυνες για την επιστροφή του φτωχού σε οξυγόνο αίματος από το υπόλοιπο σώμα στην καρδιά.

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από 3 είδη φλεβών, τα οποία είναι τα εξής:

• οι εν τω βάθει φλέβες: Εντοπίζονται ανάμεσα στις διάφορες μυϊκές ομάδες και καταλήγουν στην κάτω κοίλη φλέβα. Η κάτω κοίλη φλέβα είναι η μεγαλύτερη φλέβα του ανθρώπινου σώματος με κατάληξη στην καρδιά.
• οι επιφανειακές φλέβες (επιπολής): Οι φλέβες αυτές εντοπίζονται ακριβώς κάτω από το δέρμα.
• οι διατιτρώσες φλέβες: Πρόκειται για φλέβες που εντοπίζονται στα πόδια και συνδέουν τις εν τω βάθει φλέβες με τις επιπολής.

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ή φλεβοθρόμβωση (ΕΒΦΘ) είναι η πάθηση κατά την οποία δημιουργείται θρόμβος σε κάποια από τις εν τω βαθει φλέβες (εικόνα). Η εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση αφορά, συνήθως, τον μηρό, την πύελο και τη γαστροκνημία. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση θα συμβεί στα χέρια, το στήθος ή σε κάποια άλλη περιοχή του ανθρώπινου σώματος.

Πρόκειται για μια σοβαρή νόσο, η οποία, αφού διαγνωστεί, πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα ώστε να αποφευχθεί η πνευμονική εμβολή (ΠΕ), η πιο επικίνδυνη από τις επιπλοκές της πάθησης. Ο θρόμβος που έχει δημιουργηθεί σε κάποια από τις εν τω βάθει φλέβες μεταφέρεται μέσω της ροής του αίματος προς τους πνεύμονες (εικόνα), με αποτέλεσμα να μην εμπλουτίζεται το αίμα με καθαρό οξυγόνο και, κατά συνέπεια, η καρδιά και οι πνεύμονες να οδηγούνται σε υπερκόπωση. Αν υπάρξει μαζική πνευμονική εμβολή, η ζωή του ασθενή τίθεται σε άμεσο κίνδυνο.

 

Ποια Είναι Τα Συμπτώματά Της;

Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση αποτελεί μια πάθηση που, σε ποσοστό 50%, είναι ασυμπτωματική. Για το υπόλοιπο 50% των περιπτώσεων, ο ασθενής, ανάλογα με το μέγεθος του θρόμβου και την περιοχή στην οποία αυτός εντοπίζεται, μπορεί να εμφανίσει κάποιο ή κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα:

• πρήξιμο στο πόδι (οίδημα)
• πόνο στα πόδια με αυξημένη ένταση κατά την ορθοστασία και το περπάτημα
• αλλαγή στο φυσιολογικό χρώμα του δέρματος (μπορεί να γίνει είτε κόκκινο είτε μπλε)
• ανάπτυξη ευαισθησίας
• αίσθηση θερμότητας 

Από Τι Προκαλείται;

Η παθοφυσιολογία της νόσου βασίζεται στη κλασική τριάδα του Virchow: στάση του αίματος, τραυματισμός του αγγειακού τοιχώματος και υπερπηκτικότητα του αίματος, με την πρώτη να αποτελεί το συχνότερο αίτιο ανάπτυξης ΕΒΦΘ. Μειωμένη φλεβικη ροή ή λίμναση του αίματος εντός των φλεβών συμβαίνει όταν ο ασθενής δεν είναι σε θέση να κινητοποιηθεί για μεγάλα χρονικά (π.χ κατακεκλιμένοι άρρωστοι). Ορισμένες ειδικές αιτίες ΕΒΦΘ είναι οι παρακάτω:

• Μείζονες χειρουργικές επεμβάσεις σε ισχίο, γόνατο, γαστροκνημία, κοιλιά, ή θώρακα.
• Κάταγμα ισχίου ή κάτω άκρων.
• Υπερατλαντικά αεροπορικά ταξίδια (ονομάζεται και σύνδρομο οικονομικής θέσης γιατί δεν διατίθεται αρκετός χώρος σε αυτά τα καθίσματα ώστε να μπορείτε να κινούνται τα κάτω άκρα).
• Κληρονομικές διαταραχές της πήξης του αίματός σας (σύνδρομα υπερπηκτικότητας).
• Καρκίνος.

Αν και είναι αλήθεια ότι οι πτήσεις με αεροπλάνο αυξάνουν τον κίνδυνο για ΕΒΦΘ, συμβαίνει πολύ σπάνια. Οι περισσότερες ΕΒΦΘ παρατηρούνται σε ενδονοσοκομειακούς αρρώστους.
Άλλοι παράγοντες κινδύνου για ΕΒΦΘ αποτελούν η παχυσαρκία, το ιστορικό καρδιακού επεισοδίου, το εγκεφαλικό επεισόδιο, η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, ο θηλασμός, η εγκυμοσύνη, η χρήση αντισυλληπτικών χαπιών και, τέλος, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου.

Οι περισσότερες ΕΒΦΘ αφορούν τα κάτω άκρα, αν και όλο και πιο συχνά αναγνωρίζονται ΕΒΦΘ που αφορούν το άνω ημιμόριο του σώματος. Παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης ΕΒΦΘ στο άνω ημιμόριο είναι:

• Η μακροχρόνια παραμονή κεντρικών φλεβικών γραμμών στο άνω ημιμόριο του σώματος. Ο καθετήρας μπορεί να ερεθίσει το φλεβικό τοίχωμα, ενεργοποιώντας έτσι τον μηχανισμό πήξης και άρα να οδηγήσει στον σχηματισμό θρόμβου.
• Για τον ίδιο λόγο η τοποθέτηση βηματοδότη ή η εμφύτευση μόνιμου απινιδωτή.
• Η εντόπιση καρκίνου κοντά σε φλέβα.
• Η πραγματοποίηση έντονων επαναλλαμβανόμενων δραστηριοτήτων με τα χέρια. Αυτού του είδους ΕΒΦΘ είναι σπάνιες και παρατηρούνται σε αθλητές όπως της άρσης βαρών, της κολύμβησης και του μπέιζμπολ.

 

Πώς Πραγματοποιείται Η Διάγνωση Της Εν Τω Βάθει Φλεβοθρόμβωσης;

Εκτός από το λεπτομερές ιστορικό και την κλινική εξέταση, η τελική διάγνωση της ΕΒΦΘ τίθεται με τη Duplex υπερηχοτομογραφία (triplex) ή με τη φλεβογραφία.

Το triplex χρησιμοποιεί υψηλής συχνότητας κύματα και μας επιτρέπει να μετράμε τη ταχύτητα ροής του αίματος εντός των φλεβών και συγχρόνως απεικονίζει τη δομή της φλέβας και αρκετές φορές τον ίδιο τον θρόμβο.

Η φλεβογραφία γίνεται με τη βοήθεια ακτίνων x και με την έγχυση σκιαγραφικής ουσίας, επιτρέποντας την απεικόνιση των φλεβών και πολλές φορές του ίδιου του θρόμβου εντός αυτών. Σήμερα, χρησιμοποιείται σπάνια.

Ποια Είναι Η Θεραπεία Της Εν Τω Βάθει Φλεβοθρόμβωσης;

Η θεραπεία της ΕΒΦΘ είναι κυρίως συντηρητική. Μπορεί επίσης να απαιτηθεί η χρήση ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου και πολύ σπάνια της κλασικής χειρουργικής.

Ο ακρογωνιαίος λίθος της συντηρητικής θεραπείας της ΕΒΦΘ είναι η αντιπηκτική αγωγή, είτε με τη μορφή της μη κλασματοποιημένης ηπαρίνης είτε με των από το στόμα κουμαρινικών αντιπηκτικών ή, τέλος, των χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρινών (ΧΜΒΗ). Συνήθως, λαμβάνεται κλασική ηπαρίνη (ή ΧΜΒΗ) για πέντε έως επτά ημέρες. Μετά από αυτό, χορηγείται ένα αντιπηκτικό χάπι (Sintrom ή Warfarin), συνήθως για 6 μήνες. Κατά τη διάρκεια του χρόνου που λαμβάνεται το χάπι, ο αγγειοχειρουργός θα ζητήσει να γίνουν εξετάσεις αίματος ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να βεβαιωθεί ότι τα επίπεδα του αντιπηκτικού είναι επαρκή για την πρόληψη σχηματισμού θρόμβου και όχι πολύ υψηλά για να προκαλέσουν αιμορραγία (η σημαντικότερη επιπλοκή των αντιπηκτικών). Τα αντιπηκτικά εμποδίζουν το αίμα να δημιουργήσει νέους θρόμβους, δεν μπορούν όμως να διαλύσουν έναν ήδη σχηματισμένο θρόμβο. Τα τελευταία  χρόνια, είναι διαθέσιμα τα νέας γενιάς από του στόματος αντιπηκτικά, όπως Eliquis (abixaban), Pradaxa (dabigatran) και Xarelto (rivaroxaban), που σε σχέση με τα κουμαρινικά έχουν το πλεονέκτημα να μην επηρεάζονται από το είδος διατροφής και να μην απαιτούν αιματολογικές εξετάσεις για παρακολούθηση. Χρήζουν, όμως, της ίδιας προσοχής και χρήσης βάσει των ενδείξεων, λόγω παρόμοιου κινδύνου αιμορραγιών.

Εάν ο αγγειοχειρουργός κρίνει ότι πρέπει να διαλυθεί ο ήδη σχηματισμένος θρόμβος, τότε πρέπει να κάνει θρομβόλυση. Κατά την θρομβόλυση, ο αγγειοχειρουργός προωθεί έναν ειδικό καθετήρα διαμέσου του θρόμβου και από τον καθετήρα αυτό πραγματοποιεί την έγχυση του ειδικού θρομβολυτικού φαρμάκου (ελάχιστα επεμβατική μέθοδος). Η θρομβόλυση παρουσιάζει μεγαλύτερο κίνδυνο για αιμορραγικές επιπλοκές (π.χ. αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο) συγκριτικά με τα αντιπηκτικά. Συνήθως, η θρομβόλυση συστήνεται όταν υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για πνευμονική εμβολή ή όταν η εντόπιση του θρόμβου είναι στα άνω άκρα.

Σπάνια θα χρειαστεί ο αγγειοχειρουργός να αφαιρέσει χειρουργικά τον θρόμβο. Αυτού του είδους θεραπεία της ΕΒΦΘ συστήνεται όταν υπάρχει μια εκτεταμένη θρόμβωση των φλεβών των κάτω άκρων και των λαγονίων που δεν ανταποκρίνεται στις προηγούμενες μεθόδους θεραπείας και οδηγεί σε μία κλινική κατάσταση που ονομάζεται κυανή και λευκή επώδυνος φλεγμονή. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί σύντομα να αναπτυχθεί φλεβική γάγγραινα στο πόδι, οδηγώντας σε ακρωτηριασμό και θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.

Άλλη μια ειδική και ελάχιστα επεμβατική μέθοδος είναι η τοποθέτηση φίλτρου κάτω κοίλης φλέβας, η οποία σχετίζεται με την πνευμονική εμβολή και πραγματοποιείται όταν υπάρχουν ορισμένες σαφείς ενδείξεις (π.χ. αδυναμία λήψης αντιπηκτικών). Με αυτή τη μέθοδο, ο αγγειοχειρουργός τοποθετεί το ειδικό φίλτρο στην κάτω κοίλη φλέβα (τη μεγαλύτερη φλέβα του σώματός σας) με τη βοήθεια ενός καθετήρα και μετά από παρακέντηση εν τω βάθει φλέβας του ποδιού ή του τραχήλου.

Η χρήση ελαστικών καλτσών διαβαθμισμένης συμπίεσης συμβάλλει σημαντικά στη συνολική θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, μειώνοντας το οίδημα και αποτρέποντας το να λιμνάζει το αίμα μέσα στις φλέβες. 

Μέτρα Πρόληψης Της Εν Τω Βάθει Φλεβοθρόμβωσης

Οι γιατροί γνωρίζουν ότι τα ποσοστά ΕΒΦΘ στους χειρουργημένους ασθενείς είναι υψηλά. Για τον λόγο αυτό, αν προγραμματίζεται κάποιου είδους χειρουργική επέμβαση, μπορεί να συστηθεί μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες μεθόδους πρόληψης ΕΒΦΘ:

• Το να λαμβάνονται αντιπηκτικά φάρμακα πριν το χειρουργείο και αμέσως μετά, ειδικά αν πρόκειται για ένα ορθοπεδικό χειρουργείο ολικής αρθροπλαστικής γόνατος ή ισχίου. Επιπλέον, ο γιατρός ενδέχεται να προβεί σε χορήγηση αντιπηκτικών, στην περίπτωση που ο ασθενής νοσηλευτεί για κάποια άλλη σοβαρή πάθηση ή υπάρξει καρδιακό επεισόδιο.
• Τοποθέτηση μιας ειδικής συσκευής στα πόδια κατά τη χειρουργική επέμβαση, ούτως ώστε να πιέζονται ρυθμικά τα πόδια και να διατηρείται η ροή του αίματος μέσα στις φλέβες. Η ειδική αυτή συσκευή θυμίζει παντελόνι και συστήνεται σε περιπτώσεις πολύωρων χειρουργείων.
• Το να χρησιμοποιούνται ελαστικές κάλτσες διαβαθμισμένης συμπίεσης, ώστε να προλαμβάνεται η στασιμότητα του αίματος.
• Την κινητοποίησή σας ή τη πραγματοποίηση φυσικοθεραπείας κυρίως στα κάτω άκρα (παθητική γυμναστική) το συντομότερο δυνατόν μετά το χειρουργείο.

Ο αγγειοχειρουργός - ενδαγγειοχειρουργός Δρ. Ιωάννης Μπέλλος βρίσκεται στη διάθεσή σας για να σας ενημερώσει αναφορικά με την εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, τα αίτια, την κλινική εικόνα, τη διάγνωση και τους τρόπους για την πρόληψή της. Καλέστε μας και κλείστε το ραντεβού σας με τον γιατρό, για την απαραίτητη διάγνωση και τον σχεδιασμό ενός εξατομικευμένου πλάνου για την αντιμετώπιση της πάθησης.

Τι είναι οι κιρσοί και οι ευρυαγγείες;

Κιρσοί ονομάζονται οι διευρυμένες φλέβες που μπορεί να είναι μπλε, κόκκινες, ή στο χρώμα του δέρματος. Συχνά μοιάζουν σαν ελικοειδή και διογκωμένα σχοινιά που εγείρουν την επιφάνεια του δέρματος. Οι κιρσοί συχνότερα εντοπίζονται στην εσωτερική επιφάνεια των μηρών και των γαστροκνημιών (γάμπες) του σκέλους. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κιρσοί μπορεί να σχηματιστούν γύρω από τον κόλπο και την εσωτερική επιφάνεια των γλουτών.

Περισσότερα...